تاریخ انتشار: دوشنبه 11 دی 1396
نتایج تست ها بعد از پیوند سلول های بنیادی برای مولتیپل میلوما می تواند پزشکان و بیماران را سر درگم کند

  نتایج تست ها بعد از پیوند سلول های بنیادی برای مولتیپل میلوما می تواند پزشکان و بیماران را سر درگم کند

مولتیپل میلوما در واقع سرطان پلاسما سل ها است که به طور طبیعی آرایه ای از آنتی بادی ها را برای محافظت از بدن ما در برابر عفونت ها تولید می کنند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در مولتیپل میلوما، سلول ها در ابتدا به شروع یک تک محصول به نام آنتی بادی منوکلونال یا M spike‌ می کنند که بیماران را در برابر عفونت های شدید مانند پنومونی آسیب پذیر می کند و حتی می تواند منجر به آسیب پذیر شدن استخوان ها شود. مطالعه ای جدید در دانشگاه آگوستا نشان داده است که تست های آزمایشگاهی مرسوم که برای تشخیص یا پیگیری پاسخ درمانی بیماری استفاده می شوند می توانند نتایج گیج کننده ای را برای پزشکان و بیماران داشته باشند که این نتایج بویژه بعد از استفاده از سلول درمانی به منظور احیای مخلوط سالم آنتی بادی به وضوح مشخص و قابل تامل است.

تست های الکتروفورز پروتئین سرومی و الکتروفورز تثبیت ایمنی سرومی یا SPEP/SIFE و سنجش سرومی عاری از زنجیره سبک یا SFLCA، پروتئین ها را با توجه به بار الکتریکی شان جداسازی می کند. در این تست های شاخصی به نام M spike به عنوان باند رنگی جدا کننده و متراکم در بین لایه های گروه های پروتئینی بروز می کند و این در حالی است که سطح آنتی بادی های طبیعی بصورت باندهایی با اسمیرهای سبک تر خود را نشان می دهند. بعد از سلول درمانی که منجر به تخریب پلاسما سل های سرطانی و جایگزینی آن ها با سلول های سالم می شود یک الگوی اولیگوکلونی از آنتی بادی ها مشخص می شود که تا حد زیادی مشابه با M spike است. اما سر درگمی از آن جایی خود را نشان می دهد که ممکن است این الگوی اولیگوکلونی یک باند دائم اما مربوط به پروتئین های کوتاه عمر باشد که به صورت یک مخلوط آنتی بادی خود را نشان می دهد. می توان گفت که این باندهای اولیگوکلونی غالبا به عنوان پاسخی به درمان محسوب می شوند و آن ها را اشتباهی مربوط به عود مجدد تومور اصلی نمی دانند. اما جست و جو و مطالعات بیشتر نشان داد که جایگاه Spike منوکلونال مربوط به بدخیمی ممکن است در جایگاه مربوط به spikeها بعد از سلول درمانی بادش و با باندهای اولیگوکلونی همپوشانی داشته باشد و این می تواند برای پزشکان سردرگم کننده باشد. در حال حاضر بررسی ها نشان داده است که بروز الگوهای اولیگوکلونی به طور قابل توجهی در بیمارانی که متحمل پیوند سلول درمانی شده اند در مقایسه با بیمارانی که تنها شیمی درمانی شده اند به مراتب بیشتر است(57.9 در برابر 8.8 درصد). همان طور که گفته شد شاید وجود این الگوهای اولیگوکلونی امیدوار کننده باشد اما برای رسیدن به قطعیت تشخیصی نیاز به تست های دقیق تری است.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه