به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بیماری های قلبی سالانه بیش از 600 هزار نفر را در آمریکا می کشند و یکی از دلایل اصلی مرگ در بین زنان و مردان محسوب می شوند. این بیماری ها معمولا ناشی از تنگ شدن یا انسداد شریان های کرونری است و بدنبال آن جایگزین شدن سلول های عضلانی قلبی(کاردیومیوسیت ها) با بافت اسکار است که منجر به از دست رفتن عملکرد قلبی و در نهایت نارسایی قلبی می شود.

در مطالعه ای جدید در دانشگاه پرینستون محققین فیبروبلاست های انسانی را به سلول های عضلانی قلبی سالم و جدید بازبرنامه ریزی کرده اند و تغییراتی که به نظر می رسد برای این بازبرنامه ریزی ضروری هستند را ثبت کرده اند. این دست مطالعات می توانند منجر به شناسایی مسیرهایی شوند که کارایی بازبرنامه ریزی فیبروبلاست ها را افزایش می دهند. پیش از این محققین سعی داشته اند که از فرایند بازبرنامه ریزی برای اهداف درمانی استفاده کنند و با تبدیل فیبروبلاست ها به کاردیومیوسیت در موش های آزمایشگاهی، عملکرد قلبی آن ها را بهبود ببخشند. با وجود موفقیت های اولیه اما این مطالعه کارایی لازم را نداشته است که دلیل اصلی آن می تواند درک ناکافی از مکانیسم های مولکولی دخیل در فرایند بازبرنامه ریزی باشد. برای رسیدن به اطلاعات در این زمینه دکتر ایلنا کریستا از تکنیکی پیشرفته برای ترسیم تغییرات سطوح پروتئینی در فیبروبلاست ها در حین بازبرنامه ریزی آن ها به کاردیومیوسیت ها استفاده کردند. ابتدا برای شروع بازبرنامه ریزی، آن ها فیبروبلاست ها را در معرض رترو ویروس های مهندسی شده ای قرار دادند که به سلول ها وارد می شوند و شروع به تولید سه فاکتور رونویسی کلیدی می کنند که بیان ژن در این سلول ها را به طور موثر بازبرنامه ریزی می کنند و ظرف مدت چند روز آن ها را به کاردیومیوسیت تبدیل می کنند. ارزیابی سطوح پروتئینی این فیبروبلاست ها طی فرایند سه روزه بازبرنامه ریزی به کاردیومیوسیت ها نشان داد که این فرایند 48 ساعت بعد از ورود ویروس به فیبروبلاست ها شروع می شود و 23 کلاس پروتئینی را به طور قابل توجه تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از شدیدترین تغییرات در پروتئینی به نام آگرین(Agrin) اتفاق می افتد که در پیشبرد فرایندهای ترمیمی در قلب های آسیب دیده نقش دارد. هم چنین، آگرین مسیر سیگنالینگی به نام Hippo را مهار می کند که در تنظیم اندازه اندام نقش دارد. این یافته(یکی از صدها سرنخ جداگانه ارائه شده در این مطالعه)، این احتمال که مهار سیگنالینگ Hippo برای بازبرنامه ریزی کاردیومیوسیت ها ضروری باشد را افزایش می دهد. مطالعات آینده نشان خواهد داد که تغییرات متعددی برای القای بازبرنامه ریزی لازم است.

پایان مطلب/