به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، این داروی پپتیدی که ALRN-6924 نام دارد، در مطالعات پیش درمانگاهیی با استفاده از موش های پیوند شده با سلول های لوکمیایی انسانی، نرخ بقا را سه برابر کرده است.

به عقیده محققین در انستیتو آلبرت انیشتین، بیشتر داروهایی که در مطالعات پیش درمانگاهی تست شده اند تاکنون عمر جانور را تنها برای چند روز افزایش داده اند اما استفاده از ALRN-6924 نه تنها نرخ بقا را تا سه برابر(از 50 روز به 150 روز) افزایش داد بلکه در 40 درصد جانوران منجر به درمان قطعی و معالجه آن ها شد.

لوکمیای میلوئید حاد(AML) حاصل آسیب به DNA سلول های بنیادی خون ساز مغز استخوان است که منجر به تولید غیر طبیعی سلول های قرمز خونی، سلول های سفید خونی و پلاکت ها می شود. در سال 2017، بیش از21 هزار نفر در آمریکا مبتلا به AML شناخته شده اند. در این میان تنها 27 درصد آن ها این شانس را خواهند داشت که نهایتا تا پنج سال زنده بمانند.

داروی ALRN-6924 بوسیله کمپانی Aileron Therapeutics برای هدف قرار دادن p53 طراحی شده بود که یک پروتئین سرکوب کننده توموری است که در بسیاری از اشکال سرطان از جمله AML غیر فعال می شود. این دارو دو پروتئین MDMX و MDM2 که بیش بیان شان منجر به غیر فعال شدن p53‌ می شود را هدف قرار می دهد و بدین ترتیب مانع از رشد تومورها می شود. این اثر هم در سلول های لوکمیایی بالغ و هم در سلول های بنیادی سرطانی نابالغ مشاهده شده است. این مطالعه مهار MDMX2 و MDM2 بوسیله داروی ALRN-6924 را یک استراتژی درمانی برای لوکمیای میلوئید حاد می داند که بررسی آن نیازمند کارآزمایی های بالینی است.

پایان مطلب/