به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این سلول ها که اصطلاحا آن ها را سلول های کایمرا می نامند بوسیله ترکیب سلول های اهدایی طبیعی حاوی نسخه دارای عملکرد ژن دیستروفین با سلول مشتق از گیرنده مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن تولید می شوند. در ژانویه 2018، محققین از سلول های اهدایی و گیرنده موشی برای تولید سلول های کایمرا استفاده کردند که سطح دیستروفین را تا 37 درصد افزایش داد و بعد از ایمپلنت شدن به عضلات مدل موشی دیستروفی عضلانی دوشن، عملکرد عضلانی را بهبود بخشید. این سلول ها که هم مشخصه های سلول گیرنده و هم مشخصه های سلول اهدایی را داشتند، با محیط پیرامون شان شبیه سلول های طبیعی رفتار کردند. این سلول های کایمرا زنده مانده و دیستروفین را برای بیش از 30 روز تولید کردند.

اما در مطالعه ای جدید، دکتر ماریا سیمینووف و همکارانش در دانشگاه ایلینویز یافته های مشابه ای را با استفاده از سلول های انسانی ایمپلنت شده به مدل موشی دیستروفی عضلانی دوشن بدست آوردند. نتایج این مطالعه بقای طولانی مدت سلول های کایمرای انسانی در مدل موشی را نشان داده است و محققین استفاده از این سلول های  کایمرا را یک درمان بالقوه و امیدوار کننده برای بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن می دانند. زمانی که این سلول های کایمرا به عضله پای مدل موشی دیستروفی عضلانی دوشن ایمپلنت شدند، سطح دیستروفین تا 90 روز بعد از ایمپلنت شدن، تقریبا تا 20 درصد در فیبرهای عضلانی افزایش یافت. این میزان به اندازه ای کافی است که بتواند عملکرد عضلانی را در جانور بهبود ببخشد، به نحوی که عملکرد عضلانی در موش های ایمپلنت شده تا 60 درصد بهبود یافت.

دیستروفی عضلانی دوشن، یک بیماری ژنتیکی وابسته به کروموزوم X است که با تحلیل رفتن و ضعف پیشرونده عضلانی مشخص می شود و تقریبا از هر 4000 نوزادی که مبتلا می شود، یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد. در حال حاضر امیدوار کننده ترین درمان هایی که برای این بیماری وجود دارد، شامل ژن درمانی و سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی است که هر کدام نقطه ضعف هایی دارند.

پایان مطلب/