به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین انستیتو کارولینسکا براین باورند برای تضمین ایمنی و بی خطر بودن درمان هایی که به کمک ویرایش ژنوم صورت می گیرد، نیاز به مطالعات بیشتری است.

تکنیک CRISPR/Cas9 یک ماشین مولکولی است که می تواند برای تصحیحی قطعات اشتباهی DNA یا وارد کردن قطعه های دلخواه به DNA‌ استفاده شود و به همین دلیل مورد توجه ایمنی درمانی سرطان در کارآزمایی های بالینی در کشورهایی مانند چین و آمریکا بوده است.

دو مطالعه به صورت مستقل در مجله Nature Medicine به چاپ رسیده است که حاکی از این است که کاربرد درمانی ابزارهای ویرایش ژنومی ممکن است خطر سرطان را افزایش دهند. در این مطالعات محققین در دانشگاه انستیتو کارولینسکا گزارش کرده اند که CRISPR/Cas9 در سلول های انسانی در آزمایشگاه می تواند پروتئینی موسوم p53 را فعال کند که مانند یک جعبه کمک های اولیه برای شکست های DNA است. این پروتئین زمانی که فعال می شود، کارایی ویرایش ژن به کمک CRISPR/Cas9 را کاهش می دهد. بنابراین، ویرایش ژنوم در سلول های فاقد p53 یا سلول هایی که قادر به فعال کردن آن نیستند موفقیت آمیزتر است. متاسفانه، فقدان p53 می تواند منجر به رشد غیر قابل کنترل سلول ها و سرطانی شدن آن ها شود. با برداشتن سلول هایی که ژن های آسیب دیده شان با موفقیت ترمیم شده اند، ما می توانیم سلول هایی که فاقد p53 دارای عملکرد هستند را نیز جداسازی کنیم. اگر این سلول ها با موفقیت به بیماران پیوند شوند، ژن درمانی برای بیماری های وراثتی یا سرطان ها موفقیت آمیز بوده و نگرانی های ثانویه ایجاد نخواهد کرد.

با توجه به آن چه گفته شد، شبیه همه درمان های پزشکی، درمان های مبتنی بر CRISPR/Cas9 نیز ممکن است عوارض جانبی مخصوص به خود را داشته باشند که بیماران و پزشکان آن ها باید به آن ها توجه داشته باشند. این مطالعه نشان نمی دهد که کار روی مکانیسم هایی که p53 را در پاسخ به CRISPR/Cas9 فعال می کنند، برای بهبود ایمنی و کارایی درمان های مبتنی بر CRISPR/Cas9 حیاتی است.

پایان مطلب/