به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، باکتری‌های پروبیوتیک اگر از سفر به روده‌ها جان سالم به در نبرند، نمی‌توانند به بهبود سلامت روده کمک کنند. دانشمندان اکنون نانوربات‌هایی را با ذره‌های محافظ و کوله پشتی‌های مملو از مولکول‌هایی که می‌توانند به آن‌ها در درمان بیماری‌های التهابی روده کمک کنند، توسعه داده‌اند. بیماری التهابی روده یا IBD به گروهی از بیماری‌ها گفته می‌شود که سبب التهاب جدار روده بزرگ و روده باریک می‌گردند. شایع‌ترین این بیماری‌ها عبارت‌اند از: بیماری کولیت زخمی و بیماری کرون. هر کدام از ما اکوسیستم گسترده‌ای از باکتری‌ها، ویروس‌ها و میکروب‌های دیگر را در خود جای داده‌ایم که نقش‌های کلیدی در سلامت سیستم گوارشی ما دارند و اگر این میکروبیوم از بین برود، می‌تواند به طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری کرون، کولیت و دیگر اشکال IBD کمک کند. پروبیوتیک‌ها، باکتری‌های مفیدی هستند، که به عنوان یکی از راهکارهای درمان IBD استفاده می‌شوند و اثرات آن‌ها  بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است. هنگامی‌که این باکتری‌ها به صورت خوراکی مصرف می‌شوند، می‌توانند قبل از رسیدن به روده‌ها و شروع به کار، توسط اسید معده تجزیه شوند. بنابراین در یک مطالعه قبلی، محققان دانشگاه ویسکانسین - مدیسون یک لایه محفظه کپسول دار نازک ایجاد کردند که از آن‌ها به اندازه کافی برای نگهداری در روده محافظت می‌کرد.

این تیم در یک مطالعه جدید بررسی کردند که آیا می‌توان به این باکتری‌های پروبیوتیک محافظت شده توانایی‌های جدیدی برای مبارزه با بیماری‌هایی مانند IBD داد یا خیر. برای انجام این کار، آن‌ها این باکتری‌ها را به اصطلاح با یک کوله پشتی مجهز کردند که حاوی دو نانوذره بود که به طور خاص برای کمک به درمان علائم و عوامل این بیماری انتخاب شده بودند. اولی اسید هیالورونیک، یک داروی ضد التهابی قوی، و دومی سولفید است که مستقیماً گونه‌های فعال اکسیژن را هدف قرار می‌دهد، مولکولی که می‌تواند در سطوح بالا آسیب‌رسان باشد و در IBD نقش دارد. این تیم این ایده را روی موش‌های مبتلا به IBD آزمایش کردند. آن‌ها به موش‌ها یک سویه پروبیوتیک از ای کولای را دادند که در یک پوسته محافظ پیچیده شده و با یک کوله پشتی نانوذرات بسته شده بود و تأثیر آن را بر IBD با استفاده از دو معیار تغییرات وزن و طول روده بزرگ اندازه گیری کردند که هر دوی آن‌ها با پیشرفت بیماری کاهش می‌یابند. محققان دریافتند که موش‌هایی که درمان کامل را دریافت کرده‌اند، نسبت به موش‌هایی که درمان جزئی یا بدون درمان دریافت کرده‌اند، در این معیارها به‌طور قابل‌توجهی بهتر عمل کرده‌اند. به گفته این تیم، این درمان مزایای متعددی دارد. برای مثال، درمان خوراکی ساده و غیرتهاجمی است. علاوه بر این، می توان آن را در هر مرحله از بیماری، به جای درمان‌های موجود که بر مراحل خاصی از پیشرفت تمرکز دارند، تجویز کرد. 

کوئینین‌ها، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: "این هیجان انگیزترین بخش این تحقیق برای من است. ما نمی‌خواستیم مرحله خاصی از IBD را هدف قرار دهیم. ما می‌خواستیم مهم ترین عواملی که در درمان یا درمان بیماری در هر مرحله‌ای نقش دارند را انتخاب کنیم. البته در این مرحله اولیه از تحقیق هنوز کارهای زیادی باید انجام شود تا بتوان از آن در انسان‌ها نیز استفاده کرد. مراحل بعدی شامل آزمایش این تکنیک با دیگر گونه‌های باکتری‌های پروبیوتیک و بررسی عوارض جانبی است."

پایان مطلب./