به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، قرن بیست و یکم شاهد موجی از شیوع بیماری‌های عفونی شدید، به ویژه همه‌گیری COVID-19 بوده است که تأثیر مخربی بر زندگی و معیشت در سراسر جهان داشته است. شیوع کروناویروس سندرم حاد تنفسی در سال 2003، همه‌گیری آنفولانزای خوکی در سال 2009، شیوع کروناویروس سندرم تنفسی خاورمیانه در سال 2012، اپیدمی بیماری ویروس ابولا در غرب آفریقا در سال‌های 2013-2016 و بیماری زیکا در سال 2015 و مرگ و میر ناشی از بیماری همه‌گیری موضوع مهمی است. 
ظهور پاتوژن در جمعیت‌های انسانی
دهه‌های اخیر شاهد ظهور مکرر پاتوژن از مخازن حیوانات وحشی یا اهلی در جمعیت‌های انسانی، از HIV-1 و HIV-2، ویروس آنفلوانزای 1918، کروناویروس سندرم تنفسی خاورمیانه، تا SARS-CoV-2 بوده‌ایم. برای اینکه یک پاتوژن جدید به تهدیدی برای جمعیت انسانی تبدیل شود، ابتدا باید تماس بین انسان و مخزن حیوان رخ دهد. الگوهای تماس بین مخازن انسان و حیات وحش با انتقال جمعیت انسانی به مناطق اشغال نشده قبلی افزایش یافته است. رشد جمعیت و گسترش کشاورزی، همراه با افزایش ثروت و اندازه اموال بزرگتر، عوامل محرک این تعاملات و در نتیجه تخریب زیستگاه هستند. این ممکن است در کنار رفتارهایی رخ دهد که پتانسیل بیماری را افزایش می‌دهد، مانند مصرف گوشت وحشی، یا تشدید تماس بین میزبان حیوانات وحشی و اهلی. 
پویایی بیماری در مقیاس محلی
پاتوژن‌های نوظهور، در جمعیت‌های انسانی ممکن است الگوهای پویای متمایز انتشار را در مقیاس محلی نشان دهند. این الگوها توسط عوامل جمعیت شناختی، از جمله تأثیرات رفتار انسان بر انتقال کنترل می‌شوند. انتقال همچنین ممکن است تحت تأثیر متغیرهای آب و هوایی قرار گیرد که به صورت مکانی یا در طول سال مطابق با نوسانات فصلی عمل می‌کنند. تغییرات جهانی اخیر بر هر یک از این محرک‌های پویایی در مقیاس محلی تأثیر گذاشته است.
گسترش جهانی
همانطور که شرایط محلی از نظر جمعیتی تغییر می‌کند، یا در نتیجه تغییرات آب و هوایی که به طور بالقوه دامنه مکان‌های مناسب برای یک پاتوژن یا ناقل خاص را گسترش می‌دهد، از طرفی افزایش ارتباط جهانی باعث می‌شود پاتوژن‌ها با سرعت بیشتری به این محیط‌های جدید برسند. تغییرات تکنولوژیکی در دو دهه گذشته به طور چشمگیری هزینه سفرهای بین المللی را کاهش داده است، در حالی که تغییرات جمعیتی منجر به افزایش تقاضا برای پروازهای ارزان قیمت شده است. محرک‌های جمعیتی و اقلیمی الگوهای تحرک محلی و مهاجرت منطقه‌ای را تغییر داده‌اند، در حالی که افزایش تقاضا و تغییرات تکنولوژیکی تجارت گیاهان و حیوانات را افزایش داده است. در عین حال، جمعیت شهری که به طور فزاینده‌ای افزایش می‌یابد، بهتر از همیشه به شبکه‌های جهانی سفر متصل می‌شوند. 
سفرهای بین المللی
تعداد کل مسافران خطوط هوایی از کمتر از دو میلیارد در سال 2000 به بیش از چهار میلیارد در سال 2019 شد. این افزایش بی رویه در اتصال جهانی، خطرات جدیدی از عوامل بیماری زا در حال ظهور را به همراه دارد. با این حال، بسیاری از پاتوژن‌های بومی نیز از طریق مسیرهای ترانزیت در گردش هستند. گردش آنفولانزای فصلی در ایالات متحده را می‌توان با الگوهای پرواز پیش‌بینی کرد، با شواهدی مبنی بر اینکه ممنوعیت پرواز به دنبال حوادث 11 سپتامبر باعث شیوع تاخیری و طولانی شدن فصل آنفولانزا در داخل کشور شد. انتظار می‌رود که سفرهای هوایی سریع جهانی نقش کلیدی در گسترش جهانی SARS-CoV-2 داشته باشد. سفرهای بین‌المللی می‌تواند از طریق معرفی ناقلین جدید به مناطقی با شرایط محیطی مناسب یا معرفی پاتوژن‌های جدید به جمعیت‌های ناقل بومی و مهاجم منجر به گسترش جهانی بیماری‌های منتقله از طریق ناقلین شود. یک سناریوی امکان پذیرتر این است که سفر هوایی می‌تواند میزبان انسان آلوده را با یک جمعیت ناقل بومی یا مهاجم در تماس قرار دهد که سپس انتقال محلی را ایجاد می‌کند. تغییر اقلیم باعث تغییر در محدوده چندین بردار کلیدی شده است که ممکن است این مقدمه را محتمل‌تر کند. 
مهاجرت و تحرک محلی
مهاجرت انسان جزء ذاتی پویایی جمعیت است که توسط عوامل اجتماعی-اقتصادی، سیاسی و محیطی هدایت می‌شود و در دوران مدرن دستخوش تحولات قابل توجهی شده است. تخمین زده می‌شود که در سطح جهان تعداد مهاجران بین المللی، کسانی که عمداً به کشوری غیر از کشور محل تولد خود نقل مکان می‌کنند، تقریباً 272 میلیون نفر است که 3.5 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد. در مقابل، مهاجرت موقت، که اغلب «مهاجرت فصلی» در نظر گرفته می‌شود، عمدتاً توسط الگوهای اقتصادی، از جمله فصول کشاورزی که به دوره‌های کوتاه مدت کار شدید نیاز دارند، هدایت می‌شود. نرخ مهاجرت به دلیل محرک‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی در کشورهای مبدأ و فرصت‌های اقتصادی، امنیت فیزیکی و امنیت در کشورهای مقصد همچنان در حال افزایش است. با توجه به جابجایی افراد بین کشورها، خطرات معرفی بیماری‌های عفونی، از جمله بیماری‌های رایج و غیرمعمول در کشور مهاجرت وجود دارد. ممکن است یک بیماری عفونی رایج در کشور مبدا مانند سل نهفته، مالاریا، هپاتیت ویروسی و عفونت با انگل‌های روده‌ای از طریق این مکانیسم وارد شود. با ادامه روند شهرنشینی، تحرک به مراکز شهری متراکم (یعنی کلان شهرها) احتمالاً در آینده نقشی در گسترش محلی عفونت‌ها ایفا خواهد کرد. 
دوره جدیدی از بیماری‌های عفونی
در دهه‌های اخیر، کاهش مرگ و میر، به ویژه مرگ و میر کودکان، یکی از موفقیت‌های بزرگ بهداشت عمومی بوده است. دسترسی بیشتر به مراقبت‌ها، مانند درمان‌ها (از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها)، بهبود بهداشت و توسعه واکسن‌ها، محرک‌های اصلی این پیشرفت بوده‌اند. حتی در حالی که پیشرفت‌های پزشکی در قرن بیست و یکم باعث پیشرفت در سلامت جمعیت شده است، نابرابری در دسترسی به این پیشرفت‌ها بین کشورها و در داخل کشورها به طور گسترده‌ای وجود دارد. کاهش نابرابری در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی و بهبود نظارت و پایش بیماری‌های عفونی در کشورهای کم‌درآمد و با درآمد متوسط، و در جمعیت‌های محروم در داخل کشورها، باید در اولویت مقابله با ظهور و انتشار پاتوژن‌ها قرار گیرد.
در حالی که امید به زندگی همچنان در حال افزایش است و سال‌های زندگی از دست رفته به دلیل بیماری‌های عفونی کاهش می‌یابد، تهدید جدید بیماری‌های عفونی احتمالاً ناشی از عفونت‌های در حال ظهور و ظهور مجدد خواهد بود. تغییرات آب و هوایی، شهرنشینی سریع و تغییر الگوهای کاربری زمین، خطر ظهور بیماری‌ها را در دهه‌های آینده افزایش می‌دهد. تغییرات آب و هوایی، به ویژه، ممکن است طیف پاتوژن‌های جهانی را تغییر دهد، و به عفونت‌ها، به ویژه عفونت‌های منتقله از طریق ناقل اجازه می‌دهد تا به مکان‌های جدید گسترش یابند. در عین حال، فن آوری‌های جدید، از جمله پیشرفت در جمع آوری داده‌ها و نظارت، باید مهار شوند. 
پایان مطلب/