به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) نانوذراتی با پوشش لیپیدی هستند که به طور طبیعی توسط سلول‌ها تولید می‌شوند و در انتقال بین سلولی مواد بیولوژیکی مانند پروتئین‌ها، RNA ها و متابولیت‌ها عمل می‌کنند. نشان داده شده است که آن‌ها به شیوه‌ای اتوکرین و پاراکرین برای تغییر عملکرد سلول‌های گیرنده محلی و دور عمل می‌کنند، با شواهد روبه رشدی که بر عملکرد گسترده آن‌ها در فرآیندهای بازسازی مانند نگهداری سلول‌های بنیادی، ترمیم بافت و تعدیل ایمنی تاکید می‌کند. 
مزایای EVs
تا به امروز، بسیاری از مطالعات از منابع سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSC) برای ساخت آماده سازی های EV درمانی استفاده کرده‌اند. با این حال، نمونه‌هایی از EV وجود دارد که از انواع دیگر منابع سلولی پستانداران (مانند سلول‌های دندریتیک)، سیالات زیستی (مانند شیر) و حتی منابع گیاهی به دست می‌آیند. جالب توجه است که برخی از این EV های گیاهی به دلیل در دسترس بودن، پایداری و زیست فعالی پذیرفته شده بر روی کراتینوسیت‌ها و اثرات بالقوه ضد ملانوژن می‌توانند به راحتی در پزشکی پوست مورد استفاده قرار گیرند. EVs چندین مزیت بالقوه را نسبت به درمان‌های سلولی، با پروفایل‌های ایمنی بهبود یافته و زیست سازگاری ذاتی ارائه می‌دهند. علاوه بر این، بسیاری از EV ها دارای اندازه کمتر از 200 نانومتر هستند و قابل استریل شدن با فیلتراسیون هستند. برخلاف سلول‌ها، EV ها پویا نیستند و توانایی تکثیر یا تمایز ندارند.
کاربرد در درماتولوژی ترمیمی
چندین مطالعه حیوانی از EV های مشتق از سلول‌های بنیادی برای بهبود زخم‌های پوستی، برداشتن اسکار، جوان سازی پوست، تنظیم رنگدانه‌ها و ریزش مو در چند سال گذشته استفاده کرده‌اند. چهار مطالعه با استفاده از EVs مشتق از MSC چربی (ADMSC-EVs) در مدل‌های زخم پوست موش، اثرات تنظیمی و زمانی آن‌ها را بر سنتز کلاژن در طول فرآیند ترمیم زخم برجسته کردند که می‌تواند در کاهش تکثیر فیبرو و تشکیل اسکار مهم باشد. 
آزمایشات بالینی ثبت شده
تا به امروز، هشت کارآزمایی بالینی تکمیل شده است و طبق Clinicaltrials.gov بیش از بیست و پنج مورد در حال حاضر ثبت شده یا در حال انجام است. اکثر این کارآزمایی‌ها ایمنی و اثربخشی وسایل EVs را برای درمان کووید-19 ارزیابی می‌کنند (NCT04969172، NCT04747574، NCT04902183، NCT04276987، NCT04798716، NCT04389385، NCT043893605، NCT04389385، NCT44404، NCT04389385، NCT0440202CT. 242) و سرطان (NCT01159288، NCT01294072، NCT01668849، NCT03608631، NCT01854866، NCT02657460 ). با این حال، تعداد فزاینده‌ای از مطالعات در مورد استفاده از EVs برای ترمیم و بازسازی بافت، با کارآزمایی‌های ثبت شده برای ارزیابی کاربرد EVs در شرایطی از جمله پریودنتیت (NCT04270006)، التهاب مزمن حفره استخوان پس از جراحی (NCT04281901)، سوراخ‌های ماکولا (NCT03437759) وجود دارد. عفونت مزمن گوش میانی (NCT04761562)، دیابت نوع I (NCT02138331) و سکته مغزی ایسکمیک (NCT03384433). این کارآزمایی‌ها از EVs از طیف متنوعی از انواع سلول‌ها از جمله سلول‌های بنیادی مزانشیمی آلوژنیک و سلول‌های تومور اتولوگ، سرم و پلاکت‌های اتولوگ، سلول‌های دندریتیک و آسیت استفاده کرده‌اند. تا به امروز، تنها چهار کارآزمایی به دنبال ایجاد ایمنی و اثربخشی بالینی درمان‌های EV برای کاربردهای پوستی بوده‌اند. این شامل یک کارآزمایی ایمنی فاز I است که کارآیی EVs مشتق از پلاکت اتولوگ با تزریق داخل جلدی 0.3 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر (PLEXOVAL، Exopharm Limited) را برای بهبود زخم در حداکثر 20 شرکت‌کننده سالم پس از بیوپسی پانچ ارزیابی می‌کند. نتایج حاصل از کارآزمایی بر واکنش‌های نامطلوب به PLEXOVAL، زمان بسته شدن زخم، وجود اسکار هیپرتروفیک و ویژگی‌های زخم (مانند گرانولاسیون، چرک، بو) متمرکز بود. با این حال، به دلیل مشکلات مربوط به استخدام و عدم انتشار نتایج، کارآزمایی زود به پایان رسید. کارآزمایی‌های دیگر شامل استفاده از EVs یا ترشح وسیع‌تر MSC برای درمان اختلال ارثی نادر پوست دیستروفیک اپیدرمولیز بولوزا (EB, NCT04173650) و زخم‌های پوستی (NCT02565264) و زخم‌های مزمن (NCT04134676) است. 
چشم انداز تجاری
پتانسیل تجاری قابل توجه درمان EV با این واقعیت منعکس می‌شود که بیش از 30 شرکت بین المللی در حال حاضر محصولات EV را در مرحله تحقیق و توسعه دارند. محصولاتی که توسط این شرکت‌ها توسعه می‌یابند عبارتند از EVهای ترشح‌شده طبیعی (معمولاً با منشأ سلول‌های بنیادی)، EVs مهندسی شده (جایی که منبع سلول والدین به طور ژنتیکی دستکاری شده است تا محموله‌های درمانی مورد علاقه را بیان کند) یا سیستم‌های ترکیبی که در آن‌ها  EVs طبیعی با لیپید مصنوعی ترکیب می‌شوند. نانوذرات (مانند لیپوزوم ها) که محموله درمانی مشخصی را حمل می‌کنند. هدف محصولات در حال توسعه، هدف قرار دادن طیف وسیعی از نشانه‌ها از جمله بیماری‌های عصبی، بیماری‌های عصبی عضلانی، بیماری‌های التهابی و خودایمنی، بیماری‌های تنفسی، آرتروز، سرطان، سوختگی‌های شدید و دارورسانی عمومی است. شرکت پرتغالی Exogenus Therapeutics در حال توسعه ExoWound است که EV های مشتق شده از سلول‌های تک هسته‌ای خون بند ناف انسان (Exo-101) را با یک هیدروژل آهسته رهش ترکیب می‌کند تا سینتیک انتشار را تنظیم کند. EVهای Exo-101 مورد استفاده در این فناوری با استفاده از ترکیبی از اولترافیلتراسیون (UF) و SEC جداسازی می‌شوند که می‌تواند بازده EV 3 برابری را در مقایسه با UC معمولی ارائه دهد. تجویز موضعی Exo-101 (ذرات 2.5 × 108) منجر به بستن سریع زخم با شواهدی از افزایش تکثیر سلولی، کاهش مشخصات التهابی و کاهش ماتریکس فیبرینی در مدل موش دیابتی شد.
محدودیت‌ها و ملاحظات آینده
عدم تأیید فعلی FDA محصولات تزریقی EV احتمالاً به این واقعیت مربوط می‌شود که آماده سازی EV بسیار ناهمگن هستند و MoA دقیق آن‌ها تا حد زیادی تعریف نشده باقی می‌ماند. تعریف یک روش بهینه کنترل کیفیت بستگی به دانش یک محصول معین MOA دارد. این همچنین برای ایجاد سنجش‌های قدرت عملکردی مرتبط و دقیق که برای تأیید نظارتی محصولات EV سلول‌های بنیادی و مشتق از سلول مورد نیاز است، ضروری است. با این وجود، ما باید از این ملاحظات در مراحل اولیه رشد آگاه باشیم تا شانس پذیرش بالینی را به حداکثر برسانیم. اگرچه EVs خود ظرفیت تمایز یا تشکیل تومور را ندارند، جذب غیر اختصاصی EVs توسط سلول‌های هدف خارج از هدف می‌تواند پیامدهای نامشخص و بالقوه منفی داشته باشد. به این ترتیب، توزیع زیستی، دوز و اثرات خارج از هدف EVs باید به طور کامل در نظر گرفته شود، به ویژه اگر بخواهیم در آینده به سمت توسعه درمان‌های تزریقی ایمن EV حرکت کنیم. مطالعات ایمنی همچنین برای نشان دادن اینکه درونی‌سازی توسط اهداف خارج از سایت منجر به پیامدهای غیرمستقیم منفی از طریق انتقال بالقوه مولکول‌های نامطلوب و بالقوه مضر مانند قطعات DNA کروموزومی نمی‌شود، مورد نیاز است. 
علاوه بر مسائل نظارتی برجسته در مورد ایمنی و قدرت، ما همچنین باید نیاز به شفافیت و استانداردسازی را در گزارش خلوص، دوز و فراهمی زیستی برای آماده سازی EV برجسته کنیم. آماده سازی EV ذاتاً ناهمگن هستند و تا زمانی که نشانگرهای قدرت برای یک کاربرد درمانی معین تعریف نشده باشند، بهینه سازی محصولات EV و پیش بینی دقیق اثرات آن‌ها دشوار خواهد بود. در حال حاضر مطالعات EV تا حد زیادی مواد EV را بر اساس غلظت کل پروتئین، غلظت ذرات یا، به ندرت، وجود نشانگر بیوژنز EV (به عنوان مثال پروتئین‌های CD9، CD63 یا CD81 تتراسپانین) تعیین می‌کنند. غلظت های اعمال شده در داخل بدن برای مدل‌های موش معمولاً بین 10 تا 40 میکروگرم بود.
پایان مطلب/.