به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، سلول های سرطانی از محیط مملو از استرس درون یک تومور می توانند تا حدی از طریق اوتوفاژی، هضم کنترل شده و در نهایت بازیافت اجزای آسیب دیده در امان بمانند. با این حال، بلوک کردن این فرایند، سلول های سرطانی را نمی کشد و در نتیجه محققین به دنبال راهی هستند که سلول ها را به خاموش کردن اوتوفاژی آسیب پذیر سازند. محققین در دانشگاه هاروارد از رده سلولی سرطان تخمدان استفاده کرده اند که به مهارکننده اوتوفاژی اسپوتین -1 مقاوم است. محققین بعد از غربالگری بیش از 8200 ترکیب، دریافته اند که quizartinib موثرترین ترکیبی است آسیب پذیری سلول ها به بلوک کننده های اوتوفاژی را تقویت می کند. داروی quizartinib آنزیم FLT3 را مهار می کند که یک آنزیم مهم در تکوین سلول های بنیادی خون ساز است و هدفی معتبر برای درمان لوکمیای میلوئید حاد محسوب می شود. این دارو در حال حاضر برای درمان این سرطان مورد ارزیابی بود اما ارزش واقعی آن در این مطالعه شناخته شده است. این محققین دریافته اند که داروی quizartinib و ورژن بهبود یافته اسپوتین-1  سلول های توموری مشتق از رده های سلولی را می کشند و این در حالی است که سلول های غیر سرطانی به صورت آسیب ندیده باقی می مانند. تیمار سلول های سرطانی با quizartinib به تنهایی، یک مسیر متابولیکی مهم گلیکولیز و ماکرواوتوفاژی فعال شده را مهار می کند. سلول هایی که این ترکیب را دریافت می کنند نمی توانند ماکرواوتوفاژی را شروع کنند اما آن ها اوتوفاژی به واسطه چاپرون ها را روشن می کنند. یکی از هدف های این ترکیب آنزیم هگزوکیناز2(HK2) است که برای متابولیسم گلوکزحیاتی است و اغلب در سلول های سرطانی بیش بیان می شود. با حذف HK2، ترکیب quizartinib و مهار کننده اوتوفاژی ممکن است مانع از متابولیسم مناسب سلول های سرطانی شده و مرگ سلولی را در آن ها القا کنند. این مطالعه شواهدی را ارائه می دهد که ترکیب مهارکننده FLT3 با یک مهارکننده اوتوفاژی می تواند راهی جدید برای درمان سرطان باشد.

پایان مطلب/