به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، اخیرا تشخیص و درمان فتودینامیک، به عنوان رویکردهایی امیدوار کننده برای تشخیص و درمان سرطان مورد استفاده قرار گرفته اند. طی این فرایند، بیماران  مواد شیمیایی را دریافت می کنند که به طور اختصاصی در سلول های توموری متابولیزه می شوند و موجب فلورسنت شدن آن ها می شوند و در نتیجه می توان آن ها را به راحتی مشاهده کرد و بوسیله جراحی برداشت. برداشتن همه سلول های سرطانی امر حیاتی است، زیرا سلول های باقی مانده می توانند موجب عود مجدد سرطان شوند. با این حال، تومورها از انواع مختلف سلول ها تشکیل شده اند و مشخص نیست که آیا تشخیص فتودینامیک منجر به شناسایی همه آن ها می شود یا خیر. بهینه کردن فرایند فتودینامیک برای تشخیص سلول های بنیادی سرطانی می تواند به مبارزه هر چه بهتر با سرطان کمک کند.

در مطالعه ای جدید محققین در دانشگاه دندانپزشکی و پزشکی توکیو(TMDU)، تشخیص فتودینامیک سلول های بنیادی سرطانی را در رده سلولی گلیومایی بررسی کردند. آن ها جمعیتی از سلول های بنیادی گلیومایی را شناسایی کرده اند که برخلاف سایر سلول های گلیومایی، مقادیر قابل ملاحظه ای از محصول فلورسنس را طی تشخیص فتودینامیکی در خود جمع نمی کنند. زمانی که آن ها این سلول ها را به موش های سرکوب شده از نظر ایمنی پیوند کردند، این سلول های بنیادی با فلورسنس کم، خیلی سریع تومور تشکیل دادند و این در حالی بود که سلول های بنیادی با میزان ماده فلورسنس زیاد توموری تشکیل ندادند. از آن جایی که میزان ماده فلورسنس در این سلول ها بسیار اندک است، تشخیص و برداشتن آن ها طی جراحی مشکل است. به همین منظور محققین به دنبال راهی برای افزایش شدت ماده فلورسنس در این سلول ها هستند. در بررسی هایی که آن ها انجام دادند دریافتند که آهن می تواند مواد فلورسنس را در سلول ها تجزیه کند و بنابراین آن ها به دنبال راهی برای شلاته کردن(chelating) آهن بودند. آن ها دریافتند که با اضافه کردن یک شلاته کننده آهن مورد تایید برای استفاده در بالین می توان تجمع مواد فلورسنس را در این سلول های بنیادی سرطانی افزایش داد و در نتیجه به نحو مطلوب تری سلول های توموری را برداشت. بررسی های بیشتر مسیرهای متابولیکی دخیل در تجزیه مواد فلورسنس، از نقش ژنی به نام هم اکسیژناز-1(HO-1) پرده برداشت که مسئول تفاوت های فلورسنس بین سلول ها است. هدف قرار دادن این ژن می تواند رویکردی بالقوه برای بهبود تشخیص فتودینامیک سلول های سرطانی گلیالی باشد.

پایان مطلب/