به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سلول های بنیادی پرتوان القایی از سلول های بالغ یا سوماتیکی بدست می آیند که برای داشتن ویژگی هایی مانند سلول های بنیادی جنینی بازبرنامه ریزی شده اند. این سلول های پرتوان می توانند هر نوع سلولی را در بدن تولید کنند.

در این مطالعه 75 موش ورژن هایی از واکسن iPSC که از iPSCهای غیر فعال شده با پرتو تابی بدست آمده بودند را دریافت کردند. ظرف مدت چهار هفته، 70 درصد موش های واکسینه شده سلول های سرطان سینه وارد شده به بدن آن ها را به طور کامل رد کردند و 30 درصد باقی مانده نیز در مقایسه با گروه کنترل(موش های واکسینه نشده) تومورهای کوچک تری داشتند. تاثیر واکسن iPSC برای سرطان های ریه و پوست نیز تایید شد. بررسی این محققین در استنفورد نشان داد که مقادیر زیادی از آنتی ژن هایی روی iPSCها وجود دارد که روی سطح سلول های سرطانی نیز وجود دارد. زمانی که موش های آزمایشگاهی با iPSCها واکسینه شدند، سیستم ایمنی آن ها پاسخ ایمنی را به آنتی ژن های روی iPSCها ایجاد کرد. به دلیل این مشابهت های کلیدی بین iPSCها و سلول های سرطانی، جانوران به طور همزمان یک پاسخ ایمنی را علیه سرطان ایجاد می کنند. به نظر می رسد که iPSCها، سیستم ایمنی را برای ریشه کن کردن سلول های توموری مهیا می کنند. برای ایجاد واکسن های ضد سرطانی موثر، باید یک تا تعداد بیشتری آنتی ژن به بدن وارد شوند تا سلول های T‌را فعال کنند و موجب ساخت آنتی بادی هایی شوند که قادر به شناسایی و متصل شدن به آنتی ژن ها روی سطح سلول های سرطانی باشند. یکی از بزرگ ترین چالش ها برای ایمنی درمانی سرطان، شمار محدود آنتی ژن هایی است که می توانند در یک بازه زمانی به سیستم ایمنی ارائه شوند. محققین استنفورد از سلول های خود جانور برای تولید واکسن سرطانی مبتنی بر iPSCها استفاده کردند که می تواند همزمان چندین آنتی ژن توموری را هدف قرار دهد. با استفاده از iPSCها دیگر نیاز به شناسایی بهینه ترین آنتی ژن برای هدف قرار دادن نوع خاصی از سرطان نیست.

پایان مطلب/