به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، تحقیقات نشان داده است که سلول‌های بنیادی تومور شروع کننده تومور از سلول‌های بنیادی طبیعی مشتق شده‌اند و سلول‌های تومور برای رسیدن به حالتی شبیه سلول‌های بنیادی تحت تمایززدایی پیشرونده قرار می‌گیرند. سلول‌های بنیادی تومور با توانایی تکثیر بالا، انعطاف پذیری بالا، بیان پروتئین‌های مقاوم به چند دارو و توانایی ایجاد تومورهای جدید مشخص می‌شوند. فاکتور رونویسی متصل شونده به Octamer 4 (Oct-4) و اهداف فعال سازی آن در سلول‌های بنیادی تومور انواع مختلف تومور بیش از حد بیان می‌شوند و این بیان با پاتوژنز، توسعه و پیش آگهی ضعیف تومورها همراه است. هدف اصلی این مطالعه آزمایش این بود که آیا یک رده سلولی ژن Oct-4، RL95-2/Oct-4 به طور پایدار ترانسفکت شده، ویژگی‌های سلول‌های بنیادی تومور را دارد یا خیر.
سلول‌های RL95-2/Oct-4 نه تنها بیان سه ژن مهم سلول بنیادی Oct-4، Nanog و Sox2 را افزایش دادند، بلکه بیان ژن‌های سلول‌های بنیادی تومور آندومتر CD133 و ALDH1 را نیز افزایش دادند. علاوه بر این، بیان افزایش یافته این ژن‌ها در سلول‌های RL95-2/Oct-4 با توانایی تشکیل کلنی و سرعت رشد بالاتر نسبت به سلول‌های RL95-2 والدین همراه است. محققان همچنین مشاهده کردند که سیس پلاتین باعث مرگ سلولی کمتری در سلول‌های RL95-2/Oct-4 نسبت به سلول‌های RL95-2 می‌شود، که نشان می‌دهد سلول‌های RL95-2/Oct-4 نسبت به عوامل شیمی‌درمانی مقاوم‌تر هستند.
بیان mRNA ژن Oct-4 در سلول‌های RL95-2 از CCLE به دست آمد
پایگاه داده CCLE بیان بالاتری از mRNA Oct-4 را در سرطان آندومتر/رحم نسبت به سایر محل‌های سرطان نشان داد، که نشان می‌دهد Oct-4 در خاصیت بسیار احیا کننده آندومتر مهم است. محققین همچنین بیان Oct-4 را در رده های سلولی سرطان آندومتر/رحم با متمایز کردن زیرگروه‌ها با استفاده از پایگاه داده بیان ژن CCLE RNAseq جستجو و دریافتند که سطح پایه Oct-4 در سلول‌های RL95-2 3.5 [log2 (TPM+1)] بود. بیان Oct-4 در سلول‌های RL95-2 در مقایسه با رده‌های سلولی سرطان آندومتر/رحم در ده رتبه برتر قرار گرفت. بنابراین، رده سلولی RL95-2 برای آزمایش‌های بعدی مورد استفاده قرار گرفت.
ایجاد سلول‌های RL95-2/Oct-4
سلول‌های RL95-2 با پلاسمید حامل Oct-4 و یک ژن گزارشگر GFP تحت کنترل پروموتر Oct-4 ترانسفکت شدند، همانطور که در مطالعات گذشته توضیح داده شده است. سلول‌های ترانسفکت شده متعاقباً به عنوان سلول‌های RL95-2/Oct-4 نامیده شدند. GFP به وضوح در سلول‌های RL95-2/Oct-4 زیر یک میکروسکوپ فلورسنت، مشاهده شد. برای تایید نتایج فوق، محققین سطوح بیان GFP سلول‌های RL95-2/Oct-4 را با فلوسیتومتری اندازه گیری کردند که درصد سلول‌های GFP+ در سلول‌های RL95-2/Oct-4 تقریباً 2/85 درصد بود. بیان GFP بیانگر پروموتر Oct -4 است.

سلول‌های RL95-2/Oct-4 ویژگی‌های مرتبط با سلول‌های بنیادی را بیان کردند
سطح بالایی از بیان ژن‌های مرتبط با سلول‌های بنیادی در سلول‌های RL95-2/Oct-4
بیان Oct-4 در سلول‌های RL95-2/Oct-4 با تجزیه و تحلیل نیمه کمی واکنش زنجیره‌ای رونویسی-پلیمراز معکوس (RT-PCR) تایید شد. سلول‌های RL95-2/Oct-4 بیان 8.9 برابر بیشتر Oct-4 نسبت به سلول‌های RL95-2 والدین داشتند. بنابراین، محققان بیان دو ژن اصلی سلول بنیادی Nanog و Sox-2 را در سلول‌های RL95-2/Oct-4 اندازه‌گیری کردند. برخی دیگر از محققان بیان بیشتری از ژن‌های Nanog و Sox-2 را در سلول‌های RL95-2/Oct-4 نسبت به سلول‌های RL95-2 مشاهده کردند (به ترتیب افزایش 5.1 و 4.2 برابری برای Nanog و Sox-2). این نتایج به وضوح نشان می‌دهد که بیان Nanog و Sox-2 می‌تواند توسط بیان نابجای Oct-4 تنظیم شود.
سلول‌های RL95-2/Oct-4 در برابر سمیت سلولی ناشی از سیس پلاتین مقاوم هستند.
مقاومت شیمیایی نه تنها یکی از ویژگی‌های تومورهای بدخیم است، بلکه یکی از ویژگی‌های تعیین‌کننده سلول‌های بنیادی تومور است. محققین بعداً بررسی کردند که آیا سلول‌های RL95-2/Oct-4 به یک عامل شیمی‌درمانی (سیس پلاتین) با توجه به ویژگی‌های فنوتیپی سلول‌های RL95-2/Oct-4 به عنوان سلول‌های بنیادی تومور مقاوم هستند یا خیر. برای تعیین اینکه آیا سیس پلاتین زنده ماندن سلول RL95-2 را تغییر می‌دهد، سلول‌های RL95-2 را با غلظت‌های مختلف (0، 2، 4، 6، 8، 10، 12، و 14 میکروگرم بر میلی لیتر) سیس پلاتین به مدت 24 ساعت درمان کردند. زنده ماندن سلولی بین 0 و 6 میکروگرم در میلی لیتر تفاوت معنی داری نداشت اما زمانی که سلول‌ها به مدت 24 ساعت در معرض سیس پلاتین از 8 تا 14 میکروگرم بر میلی لیتر قرار گرفتند به طور قابل توجهی کاهش یافتند. IC50 برای سیس پلاتین روی سلول‌های RL95-2 پس از درمان 24 ساعته تقریباً 13.2 میکروگرم بر میلی لیتر بود. هنگامی که سلول‌های RL95-2 به مدت 24 ساعت در معرض 8 میکروگرم بر میلی لیتر سیس پلاتین قرار گرفتند، تعداد سلول‌های زنده 85 درصد از سلول‌های کنترل بود. بنابراین، برای تشخیص سطح دقیق زنده‌مانی سلولی در سلول‌های RL95-2/Oct-4 و RL95-2 پس از قرار گرفتن در معرض سیس پلاتین، محققین 8 میکروگرم بر میلی‌لیتر سیس پلاتین را در آزمایش‌های بعدی اعمال کردند. برای بررسی مقاومت شیمیایی سلول‌های RL95-2/Oct-4 و سلول‌های RL95-2، هر دو جمعیت سلولی را با سیس پلاتین (8 میکروگرم در میلی‌لیتر) به مدت 24، 48 و 72 ساعت درمان کردند. زنده ماندن سلولی در سلول‌های RL95-2/Oct-4 به طور قابل توجهی بیشتر از سلول‌های RL95-2 بود (به ترتیب 1.6 برابر و 2.4 برابر برای 48 و 72 ساعت). روی هم رفته، این یافته‌ها نشان می‌دهند که سلول‌های RL95-2/Oct-4 ژن‌های سلول‌های بنیادی تومور آندومتر (CD133 و ALDH1) بیشتری را بیان می‌کنند و نسبت به سلول‌های RL95-2 در برابر سیس پلاتین مقاوم‌تر هستند.
هدف اصلی مطالعات جاری بررسی خواص شبه سلول‌های بنیادی تومور ناشی از Oct-4 در رده سلولی سرطان آندومتر انسانی (RL95-2) بوده است. ابتدا، بررسی محققان نشان داد که سلول‌های RL95-2/Oct-4 هر دو نشانگر سلول بنیادی (یعنی Oct-4، Nanog و Sox2) و نشانگرهای سلول بنیادی تومور آندومتر CD133 و ALDH1 را بیان می‌کنند. دوم، این سلول‌ها پتانسیل تکثیر بالایی و توانایی تشکیل کلنی از خود نشان دادند. در نهایت و مهمتر از همه، سیس پلاتین باعث مرگ سلولی کمتری در سلول‌های RL95-2/Oct-4 نسبت به سلول‌های RL95-2 شد، که نشان می دهد سلول‌های RL95-2/Oct-4 نسبت به عوامل شیمی درمانی مقاوم تر بودند.
Oct-4 عضوی از خانواده فاکتور رونویسی دامنه POU است. عملکرد اصلی آن تنظیم خود نوسازی و پرتوانی سلول‌ها است. بیان Oct-4 به عنوان یک نشانگر زیستی قابل اعتماد برای سلول‌های بنیادی جنینی، چندین سلول بنیادی بالغ و سلول‌های بنیادی تومور استفاده شده است. پس از مشاهده اینکه سلول‌های سوماتیک می توانند توسط بیان نابجا Oct4، Klf4، Sox2 و c-Myc به سلول‌های بنیادی پرتوان القا شوند، مطالعات اخیر بر روی iPSC ها نشان داده است که Oct-4 نقش کلیدی در القای پرتوانی ایفا می‌کند. به عنوان مثال، می‌تواند سلول‌های سوماتیک را به iPSC ها برنامه ریزی مجدد کند، چه به تنهایی، در هماهنگی با سایر فاکتورهای رونویسی (مانند Nanog، Sox-2)، یا در ترکیب با درمان‌های شیمیایی خاص.
استفاده از سلول‌های بنیادی تومور به عنوان یک مدل نه تنها در تحقیقات اولیه تومور بلکه در درمان بالینی تومور نیز ضروری است. یکی از محدودیت‌های این مطالعات این است که تعریف سلول‌های بنیادی تومور در نهایت به آزمایش‌های پیوند زنوگرافت در داخل بدن بستگی دارد، به این معنی که مشخصه سلول‌های بنیادی تومور اعمال شده سلول‌های RL95-2/Oct-4 به وضوح ناقص بود. مطالعات بعدی شامل آزمایش‌های in vitro و in vivo برای روشن کردن مکانیسم‌هایی است که توسط آن اکتبر-4 باعث افزایش مقاومت شیمیایی سلول‌های بنیادی تومور می‌شود. یافته های آینده ممکن است به توسعه درمان هدفمند برای کارسینوم آندومتر کمک کند.
پایان مطلب/