به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، ذرات ریز (PM2.5) به طور متناقضی با بروز سرطان سینه مرتبط بوده است، با این حال، مطالعات کمی در معرض قرار گرفتن در معرض تاریخی زمانی که سطوح بالاتر بود، در نظر گرفته‌اند. در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله موسسه ملی سرطان منتشر شده است، محققان از یک مدل همگروهی فضایی-زمانی بزرگ در سراسر کشور (ایالات متحده) برای بررسی ارتباط بین تخمین‌های قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان استفاده کردند. نتایج آنها نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا (ذرات معلق در هوا با قطر کمتر از 2.5 میکرومتر) (PM2.5) با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط است. افزایش 10 میکروگرم بر متر مکعب برای افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه تا 8 درصد در زنان آمریکایی کافی است.

ذرات معلق و سرطان سینه

سرطان سینه شایع ترین سرطان در بین زنان در سراسر جهان است و شیوع آن بیش از 7.8 میلیون نفر در سراسر جهان تخمین زده می‌شود. سرطان سینه در هر کشوری از جهان در زنان در هر سنی پس از بلوغ اتفاق می‌افتد، اما با افزایش نرخ ابتلا در سنین بالاتر در ارتباط است. این بیماری با توده‌های روی سینه‌ها، تغییر در شکل یا بافت سینه‌ها یا نوک سینه‌ها، یا ترشحات خونی از نوک سینه‌ها مشخص می‌شود. سرطان سینه یک بیماری ناهمگن با عوامل خطر شناخته شده متعدد از جمله سابقه باروری زنان، مصرف الکل، چاقی و استفاده از هورمون‌های بیرونی است. مشاهده شده است که این عوامل خطر با علت بیماری مطابقت دارند و نشان می‌دهند که سرطان سینه ممکن است توسط آلاینده‌های محیطی با خواص مختل کننده غدد درون ریز ایجاد شود. ذرات معلق در هوا با قطر کمتر از 2.5 میکرومتر (PM2.5) توسط آژانس بین المللی تحقیقات سرطان به عنوان یک سرطان زا شناخته شده برای انسان طبقه بندی شده است.

ذرات معلق به عنوان یک سرطان زا

آلودگی هوا ذرات ریز محیط (PM2.5) مسئول 85000 تا 200000 مرگ و میر اضافی در سال در ایالات متحده است، علیرغم کاهش کلی آلودگی PM2.5 همچنان ادامه دارد. بیشتر شواهد مربوط به اختلاف مواجهه به غلظت‌های محیطی اندازه‌گیری شده یا مدل‌سازی‌شده تجربی یا ارزیابی نزدیکی به منابع انتشار صنعتی یا جاده‌ای متکی است. ذرات ریز ترکیب پیچیده‌ای از آلاینده‌های متعدد از جمله فلزات (نیکل، سدیم)، متالوئیدها (سیلیکون)، آمونیوم، ازن، ترکیبات آلی، نیترات‌ها و سولفات‌ها هستند. در حالی که تحقیقات اخیر نقش دی اکسید نیتروژن (NO2) را به عنوان یک سرطان زا در هوا شناسایی کرده است، تحقیقات روی ذرات ریز نادر و متضاد باقی مانده است. برخی از مطالعات هیچ ارتباطی بین PM2.5 و خطر ابتلا به سرطان سینه پیدا نمی‌کنند، در حالی که برخی دیگر همبستگی مثبتی را بین این موجودات پیدا می‌کنند. از میان معدود مطالعاتی که وجود دارد، این روش بر روی قرار گرفتن در معرض فعلی یا کوتاه مدت تمرکز دارد، تنوع جغرافیایی در کیفیت هوا را نادیده می‌گیرد و از تجزیه و تحلیل زیرگروه تومور خالی می‌ماند. ولی با توجه به شیوع سرطان سینه و افزایش تدریجی نرخ جهانی بروز بیماری، تحقیق برای شناسایی عوامل ایجاد کننده این بیماری ضروری است، زیرا این موارد می‌تواند به مداخلات سیاسی برای جلوگیری از گسترش شرایط بالقوه کشنده کمک کند.

در مورد مطالعه

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین غلظت‌های تاریخی PM2.5 و خطر ابتلا به سرطان پستان در یک گروه بزرگ و دارای تنوع جغرافیایی مستقر در ایالات متحده انجام شد. به عنوان یک هدف ثانویه، این مطالعه با هدف شناسایی ارتباط بین آلودگی هوا و انواع سرطان خاص، همانطور که توسط پروفایل گیرنده استروژن آنها تعیین می‌شود، انجام شد. داده‌های نمونه موجود در این مطالعه از شرکت‌کنندگانی که در گروه مؤسسه ملی بهداشت (NIH)-AARP ثبت‌نام کرده بودند، به‌دست آمد. داده‌های پرسشنامه در مورد ویژگی‌های آنتروپومتریک و جمعیت‌شناختی در ابتدا در سال‌های 1995-96، با داده‌های پیگیری از سال 2004 تا تکمیل مطالعه (31 دسامبر 2017) به دست آمد. اطلاعات مربوط به سرطان و محل سکونت از سوابق پزشکی بیمارستان، ثبت سرطان ایالتی، و پایگاه داده ملی تغییر آدرس سرویس پستی ایالات متحده (USPS) جمع آوری شد. پس از حذف پاسخ دهندگان نیابتی، گروه نمونه نهایی شامل 196905 شرکت کننده زن بالغ از شش ایالت (فلوریدا، کالیفرنیا، نیوجرسی، لوئیزیانا، کارولینای شمالی، و پنسیلوانیا) و دو منطقه شهری بود. (دیترویت، MI، و آتلانتا، GA). داده‌های اندازه‌گیری موقتی PM2.5 از شبکه نظارت بین سازمانی محیط بصری حفاظت شده (IMPROVE) (1999-2010) و شبکه روش مرجع فدرال حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (FRM) (1999-2010) برای ساخت و اعتبارسنجی استفاده شد.

مدل پیش‌بینی فضایی-زمانی PM2.5

بیش از 300 پیش‌بینی‌کننده جغرافیایی همراه با هموارسازی فضایی برای تخمین روندهای زمانی غلظت PM2.5 برای دوره‌های بین سال‌های 1980-2010، که در آن داده‌های ثبت‌شده، از آژانس‌های فوق‌الذکر یا از شبکه وضعیت و روند هوای پاک (1987-1987) استفاده شد. ولی محدوده بصری شبکه نیروی دریایی ارتش دفتر هواشناسی (1980-2010) در دسترس نبودند. به منظور تجزیه و تحلیل آماری، محققان مواجهه تاریخی (قبل از شروع مطالعه) را به سه دوره 5 ساله - 1980-1984، 1985-1989، و 1990-1994 تقسیم کردند. همبستگی اسپیرمن همراه با بسامدها و نسبت‌های محاسبه شده (متغیرهای طبقه بندی) و میانگین و انحراف معیار (متغیرهای پیوسته) استفاده شد.

طبقه‌بندی سرطان‌ها

سرطان‌ها از طریق وضعیت گیرنده استروژن به «ER+» و «ER-» طبقه بندی شدند. وسعت تومور برای طبقه‌بندی بیشتر سرطان‌ها به عنوان «تهاجمی» یا «کارسینوم مجرای درجا» (DCIS) استفاده شد. مدل رگرسیون خطرات متناسب کاکس برای روشن کردن ارتباط بین PM2.5 و سرطان سینه استفاده شد. همه مدل‌های مورد استفاده برای سن، نژاد و قومیت، وضعیت سیگار کشیدن، شاخص توده بدنی (BMI)، سطح تحصیلات، و حوضه آبریز جغرافیایی تنظیم شدند. از آنجایی که تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که جوامع اقلیت در مناطقی زندگی می‌کنند که در معرض سطوح بالاتری از آلودگی هوا هستند، نژاد و قومیت عوامل مخدوش کننده در نظر گرفته می‌شوند. در مقابل، سایر ویژگی‌های جمعیت شناختی و آنتروپومتریک متغیرهای کمکی در نظر گرفته شدند. درنهایت اینکه ناهمگونی مدل با استفاده از تجزیه و تحلیل طبقه بندی شده محاسبه شد، و استحکام مدل با استفاده از تجزیه و تحلیل حساسیت ارزیابی شد.

نتیجه گیری

در مطالعه حاضر، محققان از داده‌های جمعیت شناختی و آنتروپومتریک 196905 شرکت کننده زن بالغ برای بررسی خطر ابتلا به سرطان بین سال های 1980 و 2010 استفاده کردند. بنابراین این حجم اطلاعات برای افزایش 8 درصدی خطر سرطان سینه (ER+) کافی است. کار آینده باید بر ارزیابی مواجهه‌های تاریخی تأکید کند و انجمن‌های خاص منطقه و سهم بالقوه ترکیب شیمیایی PM2.5 را در اصلاح ارتباط مشاهده‌شده با سرطان سینه در نظر بگیرد.»

پایان مطلب/.