به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، لوسمی حاد میلوئیدی (AML) و سندرم‌های میلودیسپلاستیک (MDS) - دو بیماری خونی است که بیشتر افراد مسن به این دو بیماری مبتلا می‌شوند، درمان این دو بیماری بسیار دشواربوده و با نرخ عود بالایی همراه است. اگرچه درمان‌های جدید بقا را بهبود بخشیده‌اند، گزینه‌های درمانی محدود هستند و پیش‌آگهی برای 50 درصد افرادی که عود بیماری را تجربه می‌کنند ضعیف است. اخیراً به محققان مرکز جامع سرطان مونتفیوره اینشتین (MECCC) که توسط موسسه ملی سرطان تعیین شده است، کمک هزینه مالی 2.6 میلیون دلاری از سوی سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای انجام فاز 1 کارآزمایی بالینی نوآورانه یک داروی جدید اعطا شد.

بیماری‌های AML و MDS

AML و MDS بیماری‌های نادری هستند که بدترین پیش‌آگهی‌ها را در بین سرطان‌ها دارند: بیشتر افرادی که به بیماری‌های عودکننده یا مقاوم به درمان مبتلا می‌شوند، تنها 4 تا 10 ماه زندگی می‌کنند. سندرم‌های میلودیسپلاستیک (MDS) شرایطی هستند که زمانی رخ می‌دهند که سلول‌های سازنده خون در مغز استخوان غیرطبیعی شوند. این منجر به تعداد کم یک یا چند نوع سلول خونی می شود. MDS نوعی سرطان در نظر گرفته می شود. در MDS، برخی از سلول‌های مغز استخوان غیرطبیعی (دیسپلاستیک) هستند و در ساخت سلول‌های خونی جدید مشکل دارند. بسیاری از سلول‌های خونی که توسط این سلول‌های مغز استخوان تشکیل می‌شوند، معیوب هستند. سلول‌های معیوب اغلب زودتر از سلول‌های طبیعی می‌میرند و بدن برخی از سلول‌های خونی غیرطبیعی را نیز از بین می‌برد و فرد را فاقد سلول‌های خونی طبیعی کافی می‌گذارد. در این بیماری انواع مختلف سلول ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند، اگرچه شایع ترین یافته در MDS کمبود گلبول‌های قرمز خون (کم خونی) است. انواع مختلفی از MDS وجود دارد که بر اساس تعداد سلول‌های خونی تحت تاثیر قرار گرفته و سایر عوامل است. در حدود 1 از 3 بیمار، MDS می‌تواند به سرطان سلول‌های مغز استخوان در حال رشد سریع به نام لوسمی میلوئید حاد (AML) پیشرفت کند. لوسمی حاد میلوئیدی (AML) یک بیماری تهاجمی است که به سرعت در حال پیشرفت است که در آن سلول‌های خونی نابالغ به درستی رشد نمی‌کنند و به طور غیرقابل کنترلی رشد می‌کنند. سلول‌های AML از بین می‌روند و با تعداد و عملکرد سلول‌های خونی طبیعی تداخل می‌کنند. بنابراین نیاز به درمان‌های جدید برای AML همچنان ضروری است، به همین دلیل است که انجمن لوسمی و لنفوم (LLS) تقریباً یک چهارم دلار تحقیقات خود را سالانه برای این بیماری سرمایه‌گذاری کرده است، یعنی بیش از 142 میلیون دلار در دهه گذشته. از آنجایی که اکثر بیماران به لوسمی مبتلا نمی‌شوند، MDS در گذشته به عنوان یک بیماری با پتانسیل بدخیم پایین طبقه بندی می‌شد. اکنون که پزشکان بیشتر در مورد MDS آموخته اند و آن را نوعی سرطان می‌دانند. از آنجایی که درمان AML بسیار دشوار است، بیشتر بیماران در مراکز دانشگاهی سرطان   MECCC مراقبت می‌شوند ،  MECCC با موسسه سرطان خون و برنامه تحقیقاتی سلول‌های بنیادی و زیست شناسی سرطان که یکی از معدود موسسات در کشور متخصص در AML و MDS است، همکاری دارد.

توسعه یک استراتژی درمانی جدید

دکتر آدیتی شاستری، برنامه تحقیقاتی بیولوژی سرطان و موسسه سرطان خون، و دانشیار انکولوژی، پزشکی و زیست شناسی رشدی و مولکولی در کالج پزشکی آلبرت اینشتین.و یکی از اعضای سلول‌های بنیادی MECCC و & و می‌گوید: «این یک فرصت فوق العاده برای استفاده از دانشی است که در آزمایشگاه‌های MECCC خود در دهه گذشته توسعه داده ایم تا یک استراتژی درمانی جدید ایجاد کنیم.  زیرا داروهایی که در ابتدا علیه AML کار می‌کنند، در زمان بازگشت بیماری بی اثر هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که این درمان‌ها سلول‌های بنیادی لوسمی را به جای می‌گذارند که به داروهای موجود مقاوم هستند و منجر به AML و MDS عودکننده و مقاوم به دارو می‌شوند. بنابراین ما  برای سلول‌های بنیادی لوسمیک، یک هدف مولکولی و یک داروی جدید را شناسایی کرده‌ایم که در مطالعات پیش بالینی در برابر آن سلول‌های بنیادی عملکرد خوبی داشت. ما مشتاقیم ببینیم که آیا این دارو و ترکیبات آن می‌تواند مزایای بالینی را برای بیماران ما فراهم کند یا خیر."

هدفگیری بیان بیش از حد پروتئین STAT3 در بیماران

در سال 2018، دکتر شاستری و همکارانش دریافتند که بیماران مبتلا به AML و MDS عودکننده با بدترین پیش آگهی، سلول‌های بنیادی لوسمی دارند که سطوح بیش از حد پروتئین STAT3 را بیان می‌کنند. در مطالعات بعدی، آزمایشگاه او دریافت که STAT3 چندین کار را برای کمک به بقای سلول‌های سرطانی MDS و AML انجام می‌دهد. مهم‌تر از همه، STAT3 از آپوپتوز سلول‌های سرطانی که به عنوان مرگ برنامه‌ریزی‌شده سلولی شناخته می‌شود، جلوگیری می‌کند؛ بنابراین هدف اول داروی اصلی AML/MDS که به نام ونتوکلاکس نیز نام دارد هدفگیری این مولکول است. دکتر شاستری این فرضیه را مطرح کرد که کاهش تاثیر STAT3 می‌تواند عملکرد ونتوکلاکس را موثرتر کند و منجر به نتایج بهتری برای بیماران شود.

بکارگیری داروی مهارکننده‌های STAT3

دکتر شاستری سپس به دنبال ترکیباتی بود که به طور خاص STAT3 را هدف قرار می‌داد و داروی هدفمند جدید danvatirsen را شناسایی می‌کرد: اکنون یک مهارکننده STAT3 که توسط Flamingo Therapeutics و Ionis Pharmaceuticals ساخته شده و به عنوان یک درمان سرطان در آزمایشات بالینی اولیه در حال توسعه است. پس از انجام آزمایش‌های بالینی که نشان می‌دهد دانواتیرسن در برابر AML/MDS نویدبخش است، دکتر شاستری در حال بررسی این دارو در فاز 1 کارآزمایی بالینی است. این کارآزمایی قرار است در ماه جاری آغاز شود و بیماران مبتلا به MDS و AML مقاوم به درمان را در مرکز سرطان MECCC و MD Anderson در هیوستون، تگزاس ثبت نام کند. دکتر شاستری گفت: «از آنجایی که این یک آزمایش فاز 1 است، اولویت اول ما تعیین ایمنی دانواتیرسن هنگام استفاده به تنهایی و همراه با ونتوکلاکس و همچنین دوزهای بهینه برای این دو دارو است. ما تأثیر دانواتیرسن را به تنهایی و در ترکیب با ونتوکلاکس بر روی سلول‌های بنیادی لوسمیک بررسی خواهیم کرد.

اگر محققان شواهدی پیدا کنند که درمان تجربی دارای فعالیت بالینی است، مطالعه را به مرحله آزمایشی فاز 2 برای ارزیابی بیشتر اثربخشی درمان گسترش خواهند داد. لازم به ذکر است که محقق اصلی کارآزمایی بالینی ناوال دیور، M.D.، در مرکز سرطان MD اندرسون است.

پایان مطلب/.