به گزاش بنیان به نقل از medicalxpress، پیش نیاز سیستم ایمنی بیماران برای تشخیص و حمله به تومور، حضور میزان بالای  یک پروتئین است که در سلول های  سالم دیده نمی شود. این نوع پروتئین ها آنتی ژن های توموری نامیده می شوند و می توانند اهداف مناسبی برای واکسن های ضد سرطان باشند. NY-ESO-1 یکی از معدود آنتی ژن های توموری است که بیان محدودی در بافت های سالم دارد اما بیان آن درسرطان های تخمدان و برخی سرطان های دیگردر اپی تلیال دچار اختلال می شود بنابراین گروهی از پژوهشگران بر روی این پروتئین به عنوان گزینه ای برای ایمنی درمانی یا تهیه واکسن به مطالعه پرداخته اند. این پروتئین در همه سرطان های اپی تلیال تخمدان به یک میزان بیان نمی شود هدف پژوهشگران این بوده است که سلول های سرطانی  تخمدان را وادار کنند تا پروتئین NY-ESO-1  را بیان کنند تا سیستم ایمنی قادر به شناسایی آن ها باشد.  بیان NY-ESO-1 توسط فرایند اپی ژنتیکی به نام DNA methylation تنظیم می شود در این فرایند گروه های متیل به ساختار DNA افزوده می شود. داروی decitabine با حذف متیل به برنامه ریزی مجدد پروتئین مذکور می پردازد و ایمنی القا شده توسط واکسن را زیاد می کند. در آزمایشات بالینی مشاهده شده است که به کارگیری این روش در بیش از 60 درصد بیمارانی که به شیمی درمانی مقاومند، موثر بوده است. ترکیب داروهای شیمی درمانی که گروه متیل را از DNA حذف می کنند با واکسن ضد سرطان ممکن است عامل اثرات قابل توجه فوق باشد. این دارو در مرحله اول آزمایشات بالینی در 12 زن مبتلا به سرطان اپی تلیال  تخمدان  که به شیمی درمانی پاسخ نداده بودند، به کار رفته است. این بیماران در روز اول درمان decitabine ، در روز هشتم  doxorubicin(به عنوان داروی شیمی درمانی) و در روز پانزدهم پروتئین NY-ESO-1 را به همراه  Montanide  و GM-CSFدریافت کرده اند. طبق نتایج به دست آمده decitabine زمانی موثر است که قبل از شیمی درمانی استفاده شود. در این آزمایشات دوز های کم، متوسط و بالای این ماده به کار رفته است. 10 بیمار به واکسن پاسخ داده اند و دوز پایین و متوسط decitabine اثر بیشتری داشته است.  در واقع محققان توانسته اند با به کارگیری یک آنتی ژن پاسخ ایمنی را برای  سه آنتی ژن دیگر نیز فعال کنند. آن ها در صد انجام مرحله دوم آزمایشات بالینی این ماده هستند.

پایان مطلب/