بدون سلول های بنیادی ، زندگی انسان وجود نخواهد داشت. به علت وجود آنها ، یک توده سلولی به یک اندام تبدیل می شود و یک تخم لقاح یافته به یک کودک تکوین می یابد. اما چه چیزی در واقع یک سلول بنیادی ایجاد می کند؟ آیا اینها جمعیت پایداری از سلول های ویژه با استعداد هستند؟ دانشمندان بر این باورند که سلول های بنیادی ممکن است به دلیل رفتار جمعی از سلول ها در اندامها بوجود آیند.

برای اولین بار، محققین دانشگاه موناش یک بیومولکول کلیدی را شناسایی کردند که ترمیم پوشش روده را بوسیله تحریک سلول های بنیادی برای بازسازی بافت آسیب دیده تقویت می کند.

اگزوزوم ها، وزیکول های خارج سلولی با قطر 30 تا 100 نانومتری هستند که از سلول ها آزاد می شوند و تنها مواد زاید سلولی را حمل نمی کنند بلکه با توجه به محتواهای متفاوتی که دارند بسیاری از عملکردهای سلولی که برای بقای سلول و ارتباطات سلول-سلول مهم است را تسهیل می کنند.

بعد از کشف این که چگونه ژنی خاص می تواند موجب تقویت تومورهای مغزی کودکان شود، محققین دانشگاه مانیتوبا با موفقیت این سرطان را در مدل های موشی کاهش داده اند.

ورزش دارای طیف گسترده ای اثرات سودمند برای سلامتی است و محققین قصد داشته اند اثرات آن را روی مغز بررسی کنند.

برای اولین بار، تیمی از محققین بین المللی در دانشگاه وین، تفاوت های مولکولی بین سلول های توموری منفرد در اپاندیموما(نوعی تومور بدخیم مغزی) را شناسایی کرده اند. این محققین نشان داده اند که اپاندیموما در نیچ خاصی از سلول های بنیادی مغز تکوین می یابد. یافته های این مطالعه می تواند نشان دهد که چرا اپاندیموما رفتاری تهاجمی دارد و درمان آن نیز بسیار مشکل است.

پیری هیج خودش را به اندازه پوست به خوبی نشان نمی دهد. آثار مخرب پیری و گذشت زمان روی پوست و سلول های بنیادی اپی درمی که برای جایگزین کردن لایه خارجی پوست تمایز می یابند، یکی از فرضیات پیر شدن پوست اما تاکنون روشی برای ارزیابی پیری این بخش ها در سطح مولکولی پیشنهاد نشده است.

محققین در انستیتو کارولینسکای سوئد روش جدیدی را برای آنالیز نمونه های سالم توموری به صورت سه بعدی و در سطح مولکولی ارائه کرده اند و با توجه به شرایط موجود آن ها قصد دارند که از این رویکرد برای مطالعه نمونه های بافتی بیماران مبتلا به COVID-19 استفاده کنند به این امید که اطلاعات جدیدی را در مورد نحوه ورود ویروس کرونا به اندام های مختلف بدست آورند.

یکی از بزرگ ترین مشکلات در زمینه درمان سرطان، مقاوم شدن بیماران و سرطان به درمان های ضد سرطانی است. در پژوهشی جدید محققین دریافته اند که استفاده از یک داروی شیمی درمانی موجود در قالب نانوذرات می تواند موثرتر از استفاده دارو به تنهایی و هم چنین موثرتر از درمان های موجود باشد.

برای افراد مبتلا به صرع شدید، هیچ دارویی موثر نیست اما یک رویکرد موثر می تواند ایمپلنت کردن سلول های بنیادی به مغز آن ها برای متوقف شدن تشنج بیماران است.

گروهی از محققین دانشگاه سائوپائولوی برزیل کشف کرده اند که مهار پروتئین AHR( گیرنده آریل هیدروکربن)، سیستم ایمنی را مقدور می سازد که با همانندسازی ویروس زیکا به طور موثرتری مقابله کند.

دکتر نیل سگیل و همکارانش ر آزمایشگاه سلول های بنیادی USC به دنبال یافتن راهی ساده تر برای تولید سلول های حسی گوش داخلی بوده اند.

پیشرفت قابل ملاحظه ای در مهندسی داربست های قلبی به منظور درمان انفارکته میوکاردی صورت گرفته است اما هنوز هم شبیه سازی بافت تخصصی قلب و تنوع موجود در بافت های قلبی با استفاده از رویکردهای موجود در زمینه مهندسی بافت مقدور نیست.

زیست شناسان و مهندسین زیستی در EPFL روش جدیدی را برای طراحی مینی کبدهای انسانی ساده سازی شده ارائه کرده اند. این روش یک پیشرفت فوق العاده در زمینه برطرف کردن نیاز به بافت های قابل پیوند رشد یافته در آزمایشگاه محسوب می شود.

مطالعۀ جدیدی در eLife به چاپ رسیده است که چگونگی نقش شبکه ای از ژن ها در تکوین نای و مری در موش ها را گزارش می¬دهد. نتایج این مطالعه دیدگاه¬های جدیدی را در مورد ژنهای موجود در حین تکوین تشکیل نای (لولۀ هوا) و مری (لولۀ غذایی) نشان می¬دهد.