به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، تئوری های قبلی بر مبنای ازمایش های جانوری بود اما محققین در انستیتو کارولینسکا سوئد به مطالعه مغز انسان پرداخته اند و نتایج این مطالعه نشان می دهد که نوعی از سلول های پشتیبان در مغز به نام اولیگودندروسیت ها که برای برقراری ارتباطات سلول-سلول در سیستم عصبی مهم هستند، در انسان ها در مقایسه با رت و موش حائز اهمیت تر هستند(حقیقتی که می تواند دلیلی بر پلاستیسیتی بارز مغز انسان باشد). فرایند یادگیری تاحدی به دلیل برقراری ارتباطات سلولی جدید در مغز اتفاق می افتد. سلول های مغز ما نقشی بسیار مهم در ذخیره اطلاعات جدید دارند. اما این نکته نیز مهم است که پالس های عصبی که با سرعت بالا و از طریق مواد خاصی به نام میلین سفر می کنند نیز نقش بسیار مهمی دارند. میلین نقش لایه عایق را در اطراف فیبرهای عصبی بازی می کند و مقادیر زیاد میلین موجب سرعت بخشیدن به پالس های عصبی و بهبود عملکرد می شوند. زمانی که ما چیزهای جدیدی را یاد می گیریم، ساخت میلین در بخشی از مغز که این یادگیری اتفاق می افتد افزایش می یابد. این فعل و انفعال که مغز ما تحت تاثیر نیازهایی که روی آن اعمال می شود شکل می گیرد، چیزی است که ما امروزه از آن تحت عنوان پلاستیسیتی مغزی یاد می کنیم. میلین به وسیله اولیگودندروسیت ها ساخته می شود و در سال های گذشته مطالعات زیادی در مورد این سلول ها صورت گرفته است. این مطالعات نشان می دهد که زمانی که سلول های عصبی در حیوانات آزمایشگاهی به میلین بیشتری نیاز دارند، اولیگودندروسیت های جدید جایگزین می شوند. این دلیلی است که محققین چنین فرایندی را در مورد انسان نیز تصور می کردند. محققین در انستیتو کارولینسکا سوئد نشان داده اند که این گونه نیست. در انسان، تولید اولیگودندروسیت ها بسیار کم است اما برخلاف آن، تولید میلین اگر لازم باشد می تواند تعدیل شود یا افزایش یابد. به عبارت دیگر، به نظر می رسد که مغز انسان به یک آمادگی برای این مطلب رسیده است درحالی که در رت و موش تولید میلین به تولید اولیگودندروسیت های جدید بستگی دارد.

در بخشی از این مطالعه محققین مغز 55 فرد مرده با سن های یک تا 92 سال را مطالعه کردند. آن ها توانستند ثابت کنند که در زمان تولد اغلب اولیگودندروسیت ها به صورت نابالغ هستند. این سلول ها سپس تا سن پنج سالگی با نرخی سریع بالغ می شوند و تقریبا اغلب آن ها بالغ می شوند. بعد از این زمان، سرعت تغییر و تحول کاهش می یابد. فقط یک سلول از 300 اولیگودندروست سالانه جایگزین می شوند که بدین معنی است که ما اغلب این سلول ها را در طول عمرمان حفظ می کنیم. محققین برای نشان دادن این مطلب از سطوح کربن14 در اولیگودندروسیت ها استفاده کردند که به کمک آن می توانند سن اولیگودندروسیت ها را تعیین کنند. با توجه به آن چه گفته شد این مطالعه نشان می دهد که در انسان، اولیگودندروسیت ها به جای جایگزین شدن با سلول های جدید، تولید میلین را تعدیل می کنند. تولید میلین برای بسیاری از بیماری ها مانند MS ضروری است.

پایان مطلب/