به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، لوکمیای لنفوسیتی مزمن شایع ترین نوع لوکمیا در بالغین است و با استفاده از پیوند سلول های بنیادی آلوژن قابل درمان نیست. با این حال، پیشرفت هایی در درمان حاصل شده است که به طور ویژه در مورد استفاده از مهارکننده های کینازی برای عود بیماری بوده است. محققین در دانشگاه اوهایو  ویژگی های بیمارانی که درمان ibrutinib را قطع کرده اند و نتایج حاصله را در گروهی متشکل از 308 بیمار تشریح کرده اند. این مطالعه نشان داد با یک دوره متوسط پیگیری(20 ماهه)، 232 بیمار(75%) در درمان باقی مانند و 31 نفر(10%) درمان را به دلیل پیشرفت بیماری قطع کردند و 41 نفر هم به دلایل مختلف از ادامه درمان منصرف شدند. پیشرفت بیماری شامل تغییر شکل ریکتر(زمانی که سرطان به شکل کاملا تهاجمی در بیاید)یا لوکمیای لنفوسیتی پیشرونده بود. ریکتر در مراحل اولیه و پیشرفت CLL در مراحل بعدی اتفاق می افتد. میانگین بقا بعد از تغییر شکل ریکتر سه ماه و نیم و بعد از پیشرفت CLL ، 17 ماه بود. این مطالعه کوچک آزمایشگاهی با ibrutinib ثابت کرد که آن می تواند درمانی موثر باشد و برای اولین بار فاکتورهای پایه مرتبط با قطع درمان ibrutinib را نشان می دهد. اطلاعات بدست آمده پیش آگهی ضعیفی را بعد از قطع درمان بویژه در مورد بیماران با تغییر شکل ریکتر نشان می دهد. این امر این بیماران را نیازمند به ایجاد درمان های جدید معرفی می کند.

پایان مطلب/