به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، اگرچه اطلاعات ژنتیکی ما به وسیله DNAما نوشته می شود اما ژن های ما به وسیله سوئیچ های اپی ژنتیکی خاموش و روشن می شوند که از جمله این سوئیچ ها فرایند متیلاسیون است. این فرایند می تواند به طور خودبخودی اتفاق بیافتد یا این که در اثر برهمکنش با محیط رخ دهد. اگرچه فرایندهای زیادی در تکوین و تکامل ما به این فرایندهای اپی ژنتیکی بستگی دارد اما با این حال به نظر می رسد همه این اطلاعات اپی ژنتیکی قبل از انتقال به نسل بعد از سلول های زایا پاک شده اند. پروفسور عظیم سورانی در این زمینه می گوید: اطلاعات اپی ژنتیکی برای تنظیم ژن های ما نهم هستند اما اگر هر متیلاسیون غیر طبیعی از نسلی به نسل دیگر منتقل شود، ممکن است برای فرزندان و زاده های فرد تعیین کننده باشند. به همین دلیل نیاز است که این اطلاعات طی هر نسل به نوعی reset شود. زمانی که یک سلول تخم به وسیله اسپرم لقاح پیدا می کند شروع به تقسیمان بعدی می کند و ایجاد بلاستوسیست می کند که درون آن مجموعه ای از سلول ها وجود دارند که reset شده و به مرحله بنیادینگی برمی گردند و به صورت سلول های بنیادی پرتوان هستند. تعداد اندکی از این سلول ها سلول های زایای پریموردیال هستند که پتانسیل تبدیل شدن به اسپرم و تخمک را دارند. در این مطالعه محققین نشان داده اند که فرایند بازبرنامه ریزی اطلاعات اپی ژنتیکی در این سلول های زایای پریموردیال از هفته دوم تکوین جنین آغاز می شود و تا هفته نهم ادامه دارد. طی این دوره زمانی یک شبکه ژنتیکی آنزیم هایی که اپی ژنوم را حفظ یا برنامه ریزی می کنند را مهار می کنند تا این که DNA به طور کامل الگوهای متیلاسیونش را از پاک کند. اما نکته جالب این است که محققین دریافته اند که این فرایند پاک سازی در مورد کل ژنوم ما اتفاق نمی افتد و حدود 5% از DNA ما به این بازبرنامه ریزی مقاومت نشان می دهد. این مناطق فرار ژنومی اغلب شامل ژن های مرتبط با سلول های عصبی است که ممکن است عملکردهای مهمی طی فرایند تکوین داشته باشند. از جمله این ژن ها می توان به ژن های مرتبط با اختلالاتی مانند شیزوفرنی، اختلالات متابولیکی و چاقی اشاره کرد. این مطالعه اطلاعات جالبی را در مورد مناطقی از ژنوم که دارای اطلاعات ژنتیکی منتقل شونده به نسل و نسل های بعدی است ارائه می دهد.

پایان مطلب/