به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، تیمی از محققین در دانشگاه شیکاگو طی مطالعه ای نشان داده اند که چگونه تنهایی منجر به شروع پاسخ های فیزیولوژیکی می شود که می توانند برای فرد خطر ناک باشند. در این مطالعه جدید محققین نشان داده اند که احساس تنهایی می تواند به شروع مسیرهای سیگنالینگی بیانجامد که می تواند در نهایت روی تولید سلول های خونی اثر بگذارد. این مطالعه روی انسان و میمون رزوس صورت گرفته است که هر دو آن ها از نظر رفتار اجتماعی بین پریمات ها منحصربفرد هستند. پیش از این محققین به ارتباط تنهایی و رویدادی به نام "پاسخ رونویسی حفظ شده به ناملایمات" یا CTRA اشاره کرده اند. این پاسخ بوسیله افزایش بیان ژن های دخیل در التهاب و بیان کاهش یافته پاسخ های ضد ویروسی مشخص می شود. در نتیجه، افراد تنها لزوما پاسخ ایمنی ضعیف شده تری در مقایسه با افراد طبیعی دارند و میزان التهاب نیز در آن ها بیشتر است. در مطالعه حاضر نیز ارزیابی بیان ژن ها در لوکوسیت ها حاکی از وجود CTRA در افراد تنها بود اما محققین به یافته های دیگری نیز در این زمینه رسیدند. آن ها دریافتند که در چنین افرادی سطح نوروترانسمیترهای مرتبط با استرس بالاتر است. از جمله این نوروترانسمیترها، نوراپی نفرین است که می تواند سلول های بنیادی خون در مغز استخوان را برای ایجاد نوع خاصی از سلول های ایمنی تحریک کند. این سلول های ایمنی، نوعی منوسیت نابالغ هستند که سطوح بالایی از بیان ژن های التهابی و سطوح پایینی از بیان ژن های ضد ویروسی را نشان می دهند. هم انسان و هم میمون های رزوس( با رفتار منزویانه)، سطوح بالایی از این منوسیت های نابالغ را در جریان خون شان نشان می دهند. نتایج نشان داده است که افزایش این منوسیت های نابالغ مرتبط با CTRA مشکلاتی را برای سلامتی ایجاد می کند که از جمله آن ها عدم پاسخ دهی مناسب به عفونت های ویروسی به ویژه در مورد بافت مغزی و خون است. در مجموع یافته های این مطالعه نشان می دهد که این استرس و تنهایی می تواند روی تولید سلول های سفید خونی تاثیرگذار باشد و برآیند این امر، در خطر انداختن سلامتی فرد باشد.

پایان مطلب/