به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه آن ها پیشنهاد کرده اند که سلول درمانی بر مبنای استفاده از پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی می تواند نتایج امیدوارکننده و موفقیت آمیزی برای احیای ظرفیت عضلانی در جانوران در پی داشته باشد. بیماری سپسیس یک پاسخ التهابی به وسیله تمام بدن برای عفونت های شدید است. این بیماری اگرچه در بین افراد جامعه زیاد شناخته شده نیست اما سالانه بیش از 28 میلیون نفر را در سراسر دنیا تحت تاثیر قرار می دهد و در این بین بیش از 8 میلیون نفر قربانی می شوند. یکی از عوارض عمده این بیماری، از دست دادن ظرفیت عضلانی در بیماران است. محققین در انستیتو پاستور اثر سپسیس را روی سلول های بنیادی عضلانی یا همان سلول های اقماری بررسی کردند و مشاهده کردند که سطح میتوکندری در این سلول های بنیادی موش به دلیل سپسیس به شدت پایین می آید. محققین نشان داده اند که به دنبال سپسیس، میزان میتوکندریای اندکی هم که باقی مانده اند تنها می توانند انرژی لازم برای بقا و فعالیت های پایه سلول های اقماری را تامین کنند و در سطحی نیستند که بتوانند تقسیم و تمایز این سلول ها به سلول های عضلانی را پشتیبانی کنند. این آسیب که در مراحل اولیه بیماری اتفاق می افتد می تواند اثرات طولانی مدتی داشته باشد و مانع از احیای کامل عملکرد عضلانی جانور شود و در نتیجه اختلالات عضلانی دائمی در بیماران مشاهده می شود. برای رفع این مشکل محققین در صدد برآمدند که از سلول درمانی استفاده کنند. آن ها سلول های بنیادی مزانشیمی را به صورت درون عضلانی به مدل موشی سپسیس پیوند کردند و مشاهده کردند که علایم مربوط به این بیماری مانند تب، آتونی(فقدان تون عضلانی)، گردش سیتوکین ها، مولکول های التهابی و ... به میزان زیادی کاهش یافت. آنالیزهای بافتی نیز نشان داد که این سلول های بنیادی مزانشیمی پیوند شده می توانند سلول های اقماری آسیب دیده را بدون این که جایگزین آن ها شوند حمایت کنند. این سلول های اقماری تقویت شده، میتوکندری های ناقص شان را ترمیم کردند و توانایی تقسیمی و متابولیکی آن ها احیا شد. بعد از رسیدن به این نتایج جالب و تحریک کننده، محققین در صدد هستند که از این روش در مورد انسان نیز استفاده کنند.

پایان مطلب/