به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، اخیرا مطالعات متعددی به بررسی اثرات پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی برای درمان بیماری ایسکمی پرداخته اند. با این حال، برخی از محدودیت ها وجود دارد که باید قبل از انجام سلول درمانی برای رفع آن ها تلاش کرد. از جمله این محدودیت ها می توان به کمبود منابع سلولی و نرخ بقای پایین سلول های پیوند شده اشاره کرد. در مطالعه ای جدید محققین کره ای در دانشگاه سئول از هیدروژل پپتیدی خودسازمان یافته(SAP) کوپل شده با مادهP استفاده کرده اند تا موجب فراخواندن سلول های بنیادی مزانشیمی به جایگاه آسیب در اندام حرکتی مدل موشی ایسکمی شوند. علاوه براین، استراتژی انتقالی ترکیبی شامل انتقال سیستمیک و موضعی هیدروژل پپتیدی خودسازمان یافته برای ارزیابی اثرات سینرژیک این انتقال ها مورد استفاده قرار گرفت. این هیدروژل های ترکیبی با ماده P به ناحیه ایسکمی تزریق شد. اثرات درمانی این روش در ناحیه ایسکمی از جهت مهاجرت سلولی، فیبروز، آپوپتوز و ... مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این استراتژی ترکیبی موجب فراخواندن سلول های بنیادی بیشتر و ترمیم موثرتر می شود. هم چنین این روشبا بهبود رگزایی های مجدد، فیبروز و مرگ سلولی را نیز در ناحیه ایسکمی مهار می کند. به طور کلی به نظر می رسد که این سیستم انتقالی مرکب از هیدروژل پپتیدی و ماده P می تواند به طور موثری با افزایش رگزایی در بافت آسیب دیده، قدرت تحرک سلولی را در این ناحیه افزایش دهد و علایم مربوط به ایسکمی را کاهش دهد.

پایان مطلب/