به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین در این مطالعه توضیح داده اند که چرا سلول های بنیادی عضلانی جنینی(MuSCs) در مقایسه با سلول های بنیادی عضلانی بالغ برای بازسازی عضلات بهتر هستند. این مطالعه راه را برای درمان بیماری های عضلانی از جمله دیستروفی های عضلانی که بیش ار 50000 نفر را در سراسر آمریکا تحت تاثیر قرار داده است، هموار می کند. محققین دریافته اند که سلول های بنیادی عضلانی ریز محیط پیرامون شان را با ترشح پروتئین های خاص بازآرایی می کنند و سپس ارزیابی کردند که آیا ریزمحیط مشابه می تواند سلول های بنیادی عضلانی بالغ را نیز ترغیب کند تا به طور موثرتری عضلات جدیدی تولید کنند یا خیر.

این اتفاق افتاد، که بدین معنی است که چگونه سلول های بنیادی عضلانی بالغ به طوز طبیعی رشد عضلانی را حمایت می کنند، یک خصیصه ذاتی آن ها نیست اما می تواند تغییر کند. پروتئین هایی که سلول های بنیادی عضلانی جنینی ترشح می کنند بخشی از ماتریکس خارج سلولی هستند. همان طور که سلول های بنیادی عضلانی جنینی به سلول های بنیادی عضلانی بالغ، بلوغ پیدا می کنند، مسئولیت های مختلفی را پذیرا می شوند و با ترشحاتی که دارند با گذشت زمان، ریز محیط پیرامون شان را تغییر می دهند تا عملکردهای مجزای آن ها را حمایت کنند. سلول های بنیادی عضلانی جنینی تمایل به ایجاد عضلات جدید دارند و این در حالی است که سلول های بنیادی عضلانی بالغ عضلات آسیب دیده را ترمیم می کنند و خودنوزایی می کنند تا ذخیره سلول های بنیادی را برای روز مبادا(آسیب های احتمالی) حفظ کنند. در دیستروفی عضلانی و تحلیل رفتن عضلات، ظرفیت بازسازی سلول های بنیادی عضلانی بالغ کاهش می یابد. این مطالعه جدید، نشان می دهد که سلول های بنیادی عضلانی بالغ موجود در ریز محیط با ویژگی های جنینی در بازسازی عضلات بهتر هستند و پایه ای را برای ایجاد داروهای جدیدی که بتوانند این تبدیل شدن(transition) را شروع کنند، فراهم می آورد. این یافته ها بر اهمیت هر چه بیشتر درک ساختار سلولی و ویژگی های بیوشیمیایی محیط پیرامونی در ارائه راهکارهای درمانی می افزاید.

پایان مطلب/