تاریخ انتشار: چهارشنبه 14 تیر 1396
مدل سازی چگونگی پراکنش سلول ها در محیط های فیبری

  مدل سازی چگونگی پراکنش سلول ها در محیط های فیبری

در مطالعه ای در زمینه مکانوبیولوژی محققین دانشگاه پنسیلوانیا به مطالعه چگونگی تاثیر نیروهای فیزیکی روی فرایندهای زیستی پرداخته اند تا به برهمکنش بین سلول ها و محیط شان پی ببرند.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعات زیادی نشان داده است که سفتی ماتریکس خارج سلولی(شبکه ای از فیبرهای کلاژن و سایر پروتئین ها) که سلول ها را احاطه کرده است روی تحرک سلولی تاثیر می گذارد و هر چه این محیط سفت تر باشد شرایط برای تهاجم به بافت های اطراف مساعدتر است. اما محققین دانشگاه پنسیلوانیا نشان داده اند که سفتی بستر تنها فاکتوری نیست که باید در مطالعه این فرایندها به آن توجه شود. رابطه بین چسبندگی سلولی و پراکنش، یک فاکتور کلیدی در متاستاز سرطان است و درک بهتر این فرایند دینامیک می تواند به تشخیص بهتر بیماری ها و ارائه اهداف بالقوه برای مبارزه با این بیماری ها کمک کند و مانع از چنگ زدن سلول ها به محیط شان برای مهاجرت شود.

مطالعات گذشته نشان داده بودند که بین سلول های سرطانی و ماتریکس خارج سلولی یک رابطه دو طرفه و دینامیک برقرار است و حاوی مکانیسم های فیدبکی است که می تواند ویژگی های ماتریکس خارج سلولی مانند سختی و سفتی کل را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعات گذشته نشان داده بودند که هر چه میزان پروتئین های فیبری این محیط کمتر باشد، در نتیجه سلول فیبرهای کمتری برای گرفتن و حرکت کردن در اختیار دارد.

سلول ها معمولا روی فیلم های هیدروژلی کشت داده می شوند و این ژل ها برای شبیه سازی بافت هایی با سفتی های مختلف مناسب هستند اما این هیدروژل ها فاقد فیبرهایی هستند که از مشخصه های اصلی ماتریکس خارج سلولی محسوب می شوند. در واقع رابطه بین ماتریکس و سلول یک رابطه فیدبکی است و در محیط مانند ژل که فیبری وجود ندارد و مواد استاتیک هستند، در پاسخ با دینامیک سلولی، تغییر در سفتی ماتریکس اتفاق نمی افتد. محققین پنسیلوانیا مدل کامپیوتری را طراحی کرده اند که به خوبی فرا خواندن لیگاندهای جدید به ناحیه فوکال ادهیژن ها با تغییر ژئومتری و فیبرهای سازنده ماتریکس نشان می دهد. در این مدل، سلول ها می توانند زمانی که روی ماتریکس کشیده می شوند، ویژگی های آن را تغییر دهند. بویژه آن ها می توانند رابطه بین فیبرها با یکدیگر را نیز بشکنند و این موجب می شود که تراکم فیبرها در پیرامون شان دست خوش تغییر شود. برخی از فیبرها به سلول نزدیک تر می شود و در نتیجه تراکم لیگاندها افزایش می یابد. این مطالعه نشان می دهد که شناسایی دینامیک و مکانیک محیط خارج سلولی و شناسایی رابطه بین سلول ها و ماتریکس خارج سلولی می تواند اثر قابل توجهی روی رفتارهای سلولی مانند چسبندگی، رشد، مهاجرت و تمایز داشته باشد.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه