به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعات زیادی نشان داده اند که سفتی ماتریکس خارج سلولی می تواند روی قابلیت حرکتی سلول ها اثر بگذارد و هر چه این سلول ها سفت تر باشد، آن ها می توانند بهتر حرکت و مهاجرت کرده و به بافت های مجاور حمله کند. مطالعه ای جدید در دانشگاه پنسیلوانیا نگاهی عمیق تر به رابطه سلول و محیط داشته اند و نشان داده اند که سفتی تنها فاکتوری نیست که محققین باید به آن توجه داشته باشند.

رابطه بین چسبندگی سلولی و پراکنش یک فاکتور کلیدی در متاستاز سرطانی است. درک بهتر این دینامیک می تواند تشخیص سرطان را بهبود ببخشد و هدفی را برای مبارزه با سرطان ارائه کند و در نتیجه مانع از توانایی حرکتی سلول ها شود. مطالعات گذشته نشان داده است که رابطه بین سلول های سرطانی و ماتریکس خارج سلولی دینامیک و دو طرفه است و سلول ها نیز می توانند ویژگی های ماتریکس خارج سلولی را تغییر دهند. پیش از این مطالعه ای نشان داده بود که سلول های سرطانی در تلاش برای مهاجرت به نوعی به فیبرهای پیرامون خود چنگ  می زنند و خود را می کشند، در صورتی که میزان فیبر کافی در دسترس آن ها نباشد، آن ها قادر به جابه جایی و مهاجرت نیستند.

در مطالعات سرطانی معمولا از فیلم هیدروژلی استفاده می شود. این ژل ها برای شبیه سازی بافت هایی با سطوح مختلف سفتی مناسب هستند اما آن ها فاقد مشخصه های یک ماتریکس خارج سلولی هستند. در واقع این مطالعات تنها به سفتی بستر توجه کرده بودند و از پرداختن به سایر ویژگی های یک بستر سلولی بازمانده اند. به همین دلیل در مطالعه ای جدید دکتر شنوی و همکارانش به مدل سازی کامپیوتری ارتباط سلول با بستر(در جایگاه فوکال ادهیژن ها) پرداختند. در این مدل سازی، سلول های قادر به تغییر ویژگی های ماتریکس خارج سلولی شان همگام با کشیده شدن به سمت آن هستند. آن با استفاده از این مدل سازی نشان داده اند که سلول ها قادرند ارتباط بین فیبرها را تجزیه کنند و در نتیجه خودشان تراکم فیبری را در لبه هایشان تعیین کنند. بر مبنای این مدل سازی آن ها هیدروژل ها فیبری را با استفاده از الکتروریسی تولید کرده و با استفاده از نور UV کراس لینک کردند. با ایجاد هیدروژل های فیبری با سطوح مختلفی از کراس لینک، شنوی و همکارانش نشان دادند که سلول هایی که با ماتریکس مرکب از کراس لینک ها کمتر احاطه شده اند قادرند فیبرها را به سمت خود بکشند و تعداد فوکال ادهیژن بیشتری را تشکیل دهند. دانستن این مکانوبیولوژی در طراحی داربست ها و بسترهای سنتتیک برای مهندسی بافت بسیار کاربردی خواهد بود.

پایان مطلب/