به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstody، بسیاری از افراد استخوان ها را اندام هایی جامد، سخت و با ساختار خاص می دانند. هر چند این ویژگی های استخوان هاست که موجب حفظ وضعیت بدن می شود اما استخوان ها اندام هایی بسیار دینامیک و فعال نیز هستند.

استخوان های کهنه معمولا بوسیله استخوان جدید جایگزین می شوند که این فرایند به خوبی بوسیله سلول های موجود در استخوان تنظیم می شود. در زمان شکستگی، این تعادل بین تجزیه استخوان های پیر و استخوان های جدید دستخوش تغییر می شود. در این شرایط سلول های بنیادی ابتدا تولید غضروف می کنند و سپس استخوان های جدیدی را برای بهبود شکستگی تولید می کند که خود نیازمند مجموعه ای وقایع متوالی تنظیم شده است.

سالانه حدود 15 میلیون شکستگی در ایالات متحده اتفاق می افتد. پاسخ اولیه به شکستگی شامل خونریزی از عروق خونی موجود در سراسر استخوان است که منجر به ایجاد لخته های خونی موسوم به هماتوم پیرامون شکستگی می شود که حاوی پروتئین هایی است که شبکه ای موقت را برای پر کردن فضای شکسته ایجاد می کنند. در گام بعد سیستم ایمنی وارد عمل می شود و در موضع شکستگی التهاب ایجاد می کند که بخش مهم فرایند بهبود است. در این زمان سلول های بنیادی موجود در بافت های پیرامونی، مغز استخوان و خون به ندای سیستم ایمنی پاسخ می دهند و به جایگاه شکستگی آمده و با تشکیل استخوان یا غضروف موجب بهبود ناحیه شکسته می شوند.

پایان مطلب/