به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، وزیکول ها بسته های کوچکی از مواد آزاد شده از سلول ها هستند و به صورت یک محموله برای انتقال پیام ها به سلول های مجاور و یا در فواصل دور عمل می کنند. وزیکول ها را تنظیم کننده های مهم فیزیولوژی طبیعی می دانند که در فرایندهای پاتولوژیکی مانند سرطان نقش مهمی دارند. وزیکول ها معمولا فعالیت زیستی سلول هایی را نشان می دهند که از آن منشا می گیرند. برای مثال، وزیکول های خارج سلولی سلول های بنیادی قادر به پیشبرد رگزایی و بازسازی هستند. به همین دلیل، وزیکول های خارج سلولی ابزار امیدوار کننده ای برای درمان های بدون سلول برای انتقال مولکول هایی از نظر زیستی فعال هستند.

با این حال، راندمان میزان وزیکول های تولید شده به صورت طبیعی برای اهداف خاص بسیار پایین  است. اخیرا، مطاعات متعدد توانایی تولید مقادیر زیادی وزیکول های غشایی از سلول های کشت شده با داروی سیتوکالازین B را نشان داده اند. این رویکرد مقرون به صرفه، اجازه تولید مقادیر زیاد وزیکول های خارج سلولی را می دهد. با این حال، مشخص نیست که این میکرووزیکول های ناشی از سیتوکالازین B یا CIMVها ویژگی های زیستی سلول های والدی شان را حفظ می کنند یا خیر.

به این منظور دکتر ریزوانوف و همکارانش در کازان فعالیت زیستی این وزیکول های غشایی را بررسی کردند و مورفولوژی، ترکیب مولکولی، ظرفیت ادغام شدند و فعالیت زیستی این میکرووزیکول های ناشی از سیتوکالازینB را تعییم کردند. داده های آن ها نشان می دهد که ویژگی های بیوفیزیکی، مولکولی و اندازه ای این میکرووزیکول های ناشی از سیتوکالازینB مشابه با وزیکول های طبیعی است. علاوه براین آن ها نشان داد که میکرووزیکول های ناشی از سیتوکالازینB، ویژگی های زیستی سلول های والدی را دارا هستند و رگزایی را در آزمایشگاه و در in vivo تحریک می کنند.

میکرووزیکول های ناشی از سیتوکالازینB می توانند در مقادیر انبوه و در مقیاس صنعتی تولید می شوند و کاربردهای درمانی بالقوه ای برای انتقال مولکول های از نظر زیستی فعال داشته باشند.

پایان مطلب/