به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعه ی مزبور توسط موسسه ی NINDS انجام گرفت. در این مطالعه نقش آستروسیت ها را در رشد مغز در حالت بیماری و سلامت بررسی نمودند.

در مطالعه ی دیگری که در آن تبدیل سلول های پوست به سلول های تمایز نیافته (iPSCs) و سپس در محیط کشدت سه بعدی تبدیل iPSCs به سلول های مغزی ای به نام سلول های اسفروئیدی کورتکس انسانی(hCSs)   انجام گرفت.

سلول های hCSs نمونه ی کوچکی از سلول های موجود در بخش اصلی مغز می باشند، این سلول ها می توانند برای ماه ها رشد کنند و به نورون، آستروسیت و سایر سلول های موجود در مغز انسان تبدیل شوند. یکی از مشکلات مطالعه مغز انسان دشواری بررسی آن در مراحل مختلف رشد و سعی برشبیه سازی شرایط کشت سلول به محیط داخل مغز می باشد.

محققان در مطالعه ی جدید طی آزمایشات انجام شده دو نوع سلول آستروسیت مشتق از hCS و آستروسیت گرفته شده از مغز بزرگسالان و افراد در حال رشد را با یکدیگر مقایسه نمودند. hCS ها را به مدت 20 ماه رشد دادند به همین سبب یکی از طولانی ترین مطالعات مربوط به سلول های مغزی شد. نتایج بدست آمده تایید کننده ی این مطلب بود که تغییرات ایجاد شده برای سلول هایی که در آزمایشگاه رشد نموده اند شبیه به سلول هایی است که مستقیما از سلول های بافت مغزی در ابتدای زندگی (زمان مهم برای رشد مغز) گرفته شده بود. پروسه ی تبدیل سلول های ستاره ای شکل برای رشد طبیعی مغز بسیار مهم است و اختلال در آن عامل انواع بسیاری از بیماری های عصبی و مغزی مانند شیزوفرنی و اوتیسم می شود. تولید hCS با استفاده از سلول های بیماران به دانشمندان این فرصت را می دهد تا از نکات مهم تکوین سلول های مغزی در این بیماری ها پرده بردارند. سیستم تبدیل hCS این امکان را می دهد که هر بیماربتواند به رشد آستروسیت ها پاسخ دهد. مطالعات نشان داده اند که سرعت رشد در آستروسیت های برگرفته ازhCS به سرعت رشد مغز انسان شبیه است. به عبارت دیگر، ایت دو فعالیت ژنتیکی، مورفولوژی و عملکرد یکسان با یکدیگر دارند. مثلا آستروسیت هایی که از hCS مشتق شده اند و کمتر از شش ماه سن دارند با سرعت و به مقدار زیاد اتصالات غیر ضروری بین نورون ها را از بین می برند. دقیقا شبیه به جنین داخل رحم. اما آستروسیت های مشتق از hCS که بیش از نه ماه سن دارند نمی توانند این اتصالات را به سرعت شش ماهگی از میان بردارند، مانند جنین 9 تا 12 ماهه. به عبارت دیگر دقیقا مانند آستروسیت ها در مغز افراد بزرگسال و یا در حال رشد، مرحله ی ابتدا و انتهای اشتقاق آستروسیت ها از hCS  به طور موثر در ایجاد اتصالات جدید بین نورونی موثر است. آستروسیت ها فقط در مغز دیده نمی شوند بلکه نقش محافظتی در مسیرهای عصبی نیز دارند.

آستروسیت ها در سلول های بافت مغز انسان نسبت به سایر گونه ها سهم بیشتری را به خود اختصاص می دهند و احتمالا نشاندهنده ی نیاز بیشتر عملکرد سالم مغز انسان به آستروسیت است. زمانی که تعداد این سلول ها کاهش یابد عملکرد مغز مختل می شود. محققان به این نکته توجه نمودند که hCS تنها یک مدل است و با مغز واقعی بسیار متفاوت است. علاوه بر این ژن های واقعی که در آستروسیت های بالغ فعال می شوند در آستروسیت های مشتق از hCS فعال نمی شوند. برای رفع این مشکل محققان سعی دارند تا راهی را برای تولید سلول های بالغ مغزی بیابند.

همچنین دانشمندان با بررسی تبدیل hCS می توانند عوامل تغییر آستروسیت ها در طول زمان و اثر داروها و بیماری هایی را که باعث تغییر در عملکرد مغز می شود را بررسی نمایند.

پایان مطب/