به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، حیواناتی که برای داشتن سیستم ایمنی شبیه به انسان مهندسی شده اند را موش های مدل انسانی شده، می نامند. محققان بر اساس واکنش حیوانات در مطالعات تصمیم می گیرند. چگونگی پاسخ ایمنی در موش  به پیوند جزایر پانکراسی در بیماران مبتلا به دیابت و یا پیوند پوست برای کسانی که دچار سوختگی شده اند، ضروری است.  محققان دانشگاه استنفورد دریافتند که برعکس انسان، موش های مدل شده نمی توانند پیوند سلول های بنیادی انسانی ناسازگار را رد کنند. در نتیجه آنها نمی توانند برای مطالعه بر روی دارو های کاهش دهنده ایمنی که پس از پیوند تزریق می شوند نیز مناسب باشند.

در شرایط مناسب، موش های مدل شده می توانند سلول بنیادی خارجی را مانند انسان های بیمار پس بزنند. این موش ها به ویروس HIV کاملا پاسخ می دهند. اما نمی توانند در مقابل سلول های بنیادی به طور کامل پاسخ دهند. دانستن دلیل این موضوع و توان غلبه بر این مشکل مرحله مهمی در سلول درمانی پیشرفته در انسان می باشد.

موش مدل شده یک مدل پیش آزمایشگاهی مهم در بسیاری از زمینه های بیومدیکال است و باعث ورود مطالعات علوم پایه به شاخه ی پزشکی می شود. اما همانطور که در مطالعه نیز گفته شد، مشکلات بسیاری بوجود خواهد آمد.

محققانی بر روی سلول های ایمنی چندتوانی تحقیق می نمایند ( این سلول ها  می توانند در همه ی بافت های بدن موجود باشند). آن ها برای بررسی پاسخ ایمنی  از سلول های ایمنی جنینی استفاده می نمایند که به طور طبیعی چندتوانی می باشند و باعث القای سایر سلول های ایمنی می شود. اگرچه سلول های iPS می توانند از بافت خود فرد بدست آیند، اما این سلول ها نیز بی نقص نمی باشد. در آینده برنامه های کاربردهای بالینی، احتمالا بر روی مراحل پیش غربالگری مانند، بانک های سلولی تأیید شده توسط FDA که از سلول های بنیادی ای تشکیل شده اند که برای شرایط کلینیکی خاص تهیه شده است ( مانند سلول های عضله ی قلبی که برای آسیب بافتی وارد شده به بافت قلبی استفاده می شود و باعث ساخت بافت قلبی عروقی می شوند). برعکس سلول های iPS، این سلول ها برای استفاده های بالینی می تواند به سرعت در دسترس باشند. اما بدلیل همخوانی نداشتن ژنتیکی  با الگوی ژنتیکی بیمار، احتمال دارد بدون استفاده از داروهای کاهش دهنده ی فعالیت سیستم ایمنی، پس زده شوند.

موش های مدل شده برای اولین بار در سال 1980 تولید شدند. محققان از لحاظ ژنتیکی آن ها را به گونه ای مهندسی نمودند تا سیستم ایمنی بدن موش ها به شرایط جدید پاسخ ندهد. سپس از ایمنی بدن انسان و سلول های پیش ساز مغز استخوان برای بازسازی سیستم ایمنی حیوان استفاده شد. پس از سال ها، مطالعات بعدی نشان داد که اگر قطعه ای از تیموس انسانی و کبد در حیوان کاشته شوند، سلول های ایمنی انسان بیشتر باقی می مانند.

محققان در این مطالعه دریافتند که دو نوع از موش های مدل شده نمی توانند بطور کاملا سلول های بنیادی جنینی و یا سلول های iPS پیوند زده شده را پس بزنند. دربعضی موارد ، سلول ها سریع به شکل سرطانی خود به نام teratomas تبدیل می شوند. درمقابل موش هایی که سیستم ایمنی غیر سازگار دارند به سرعت به هردو نوع سلول چندتوانی تبدیل می شوند.محققان زمانی که سلول های اندوتلیال را به سلول های بنیادی چندتوانی پیوند زدند نیز به نتایج مشابه  رسیدند.

برای دریافت اطلاعات بیشتردرباره ی چگونگی وقوع اتفاقات، در این مطالعه محققان مدل موشی جدیدی را که شبیه موش مدل شده است طراحی نمودند. به جای بازسازی سیستم های ایمنی موجود در حیوانات با سلول های انسانی، با این حال، آنها از سلول های مغز استخوان و ایمنی از یک سلول متفاوت از موش استفاده می کردند. سپس آزمایشات مشابه سلول های قبلی را بر روی آن ها انجام دادند.

برعکس موش های مدل شده، این موش های جدید به شدت سلول های بنیادی چندتوانی انسانی را مانند سلول های بنیادی موشی که دارای ناهماهنگی ژنتیکی می باشند، پس می زنند. به عبارت دیگر به نظر می رسد سیستم ایمنی جدید اصلاح شده عملکرد بهتری خواهند داشت.

تحقیقات بسیاری برای تشخیص دلیل اختلاف بین دو نوع حیوان انجام شده است. محققان بر این باورند که ممکن است به پیچیدگی سیستم ایمنی مربوط باشد و نیاز به تنظیم بیشتر و بهبود بخشیدن موش مدل شده با استفاده از انواع دیگر سلول ها یا مولکول های سیگنالینگ می باشد. همچنین آن ها به دیگر محققان پیشنهاد دادند تا داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی را نیز در این مدل موشی بررسی نمایند.

این مطالعه به طور واضح بیانگر آن است که با وجود فعالیت سلول های ایمنی انسانی، این حیوانات سیستم ایمنی بدن انسان را به طور کامل بازسازی نمی کند. سیستم ایمنی بسیار پیچیده است و نیاز به شناخت بیشتری دارد. محققان امیدوارند که مدل های جدیدتری را طراحی نمایند.

پایان مطلب/