به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، محققین جهت بررسی مشکلی که مربوط به معایب سلول های T‌افکتور است به پیش سازهای این سلول های ایمنی موسوم به سلول های T ذاتی یا naive رجوع کرده اند. به عقیده محققین دانشگاه میشیگان، بسیاری از مشکلاتی که سرطان شناسان و پزشکان به سلول های افکتور نسبت می دهند در واقع مستقیما مربوط به آن ها نیست و ممکن است از یک عیب در سلول های ذاتی منشا گرفته است. اگر یک سلول ذانی به طور عملکردی دچار اختلال شود، سلول های افکتور نمی توانند سالم بمانند.

سلول های Tذاتی به خوبی در سرطان مورد بررسی قرار نگرفته اند و این تا حدی به این دلیل است که سلول های T افکتور کنترل مستقیمی روی ایمنی تومور دارند. البته نباید از این نکته غافل شد تعداد سلول های T‌ذاتی در ریز محیط توموری بسیار نادر است.

در مطالعه ای که در دانشگاه میشیگان صورت گرفته است محققین دریافته اند که متابولیسم تومور روی سلول های T ذاتی اثر می گذارد. سلول های توموری گلوکز زیادی را مصرف می کنند. زمانی که گلوکز متابولیزه می شود، لاکتات تولید می کند که اثر بسیار بدی روی سلول های T ذاتی دارد. زمانی که تومور سطح خاصی از لاکتات را تولید کرد منجر به آسیب هایی به سلول های T ذاتی می شود که می تواند مرگ آن ها را بدنبال داشته باشد.

در حال حاضر، تلاش ها برای پیش بینی پاسخ به ایمنی درمانی سرطان روی سلول های T حافظه ای و افکتور متمرکز شده است و این مطالعه جدید هدف جدیدی را معرفی می کند. در واقع به عقیده این محققین، تصور می شود که در زمینه سرطان مشکل در مورد سلول های T افکتور است اما اینک مشخص شده است این متابولیسم سرطان است که منجر به اختلال در عملکرد سلول های T ذاتی می شود که پیش ساز سلول های T افکتور هستند. به نظر می رسد یافتن راهی برای دستکاری متابولیسم تومورها برای ریکاوری عملکرد سلول های T ذاتی می تواند منجر به افزایش امیدواری در زمینه ایمنی درمانی موثر سرطان شود.

پایان مطلب/