به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، سلول‌های بنیادی مزانشیمی بالغ آن‌هایی هستند که از ترکیب ساختارهای دندانی (DMSC) مانند دندان‌های شیری و دائمی و سایر بافت‌های اطراف به دست می‌آیند. تمایز آن‌ها به انواع دیگر سلول‌ها باعث ترمیم بافت عضلانی، قلب، پانکراس، بافت‌های عصبی، استخوان، غضروف، پوست و قرنیه و سایر موارد با قابلیت پیش بینی موفقیت بالا می‌شود. 

کاربردهای  MSC از حفره دهان
پزشکی احیاکننده (RM) شاخه‌ای از RM است که به دانش «زیست‌شناسی سلولی و مولکولی برای طراحی درمان‌های دندان‌پزشکی با هدف ترمیم، جوان‌سازی و بازسازی بافت‌های دندانی» اشاره دارد. سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی می‌توانند حالت‌های غیر تخصصی یا تمایز نیافته خود را ترک کرده و به دودمان مزانشیمی دیگر تبدیل شوند. بنابراین، آن‌ها می‌توانند استخوان، غضروف و چربی را بازسازی کنند و حتی تحت شرایط فیزیولوژیکی و تجربی به سلول‌های اندوتلیال، سلول‌های ماهیچه‌ای یا نورون تبدیل شوند. با این حال، با هدف محافظت از شکننده ترین زندگی در برابر بیماری‌های دژنراتیو، یک ذهنیت کاملا عمل گرایانه همیشه بیمار را از دیدگاه انسان شناختی فرد نمی‌شناسد، بلکه با توجه به احتمال موفقیت احتمالی، معمولاً برخی از جنبه‌ها نادیده گرفته می‌شود. 

انواع سلول‌های بنیادی مزانشیمی از حفره دهان (DMSC به طور کلی)
MSC مشتق از پالپ دندان (DPSC)
جمعیت سلول‌های بنیادی مشتق شده از پالپ دندان که به نام DPSC (سلول‌های بنیادی پالپ دندانی) شناخته می‌شود، از پالپ دندان (بافت همبند سستی موجود در داخل دندان) از دندان‌های آسیاب سوم نهفته (کشیده شده به دلیل کمبود فضا) به دست می‌آید که برای اولین بار در in vitro توسط محققان توسعه یافت. این پالپ SC دندانی با هضم با استفاده از کلاژناز نوع I به دست آمد و به دلیل خواص مشابه با سلول‌های استرومایی استخوان بصل النخاع در مشخصات ایمنی واکنش پذیری و همچنین ظرفیت خود بازسازی و پتانسیل تمایز چند جهته به عنوان MSC شناسایی شدند. بعداً، این سلول‌ها در داخل بدن (با استفاده از موش‌های سرکوب‌شده سیستم ایمنی به عنوان میزبان) پیوند شدند و سلول‌های مشتق شده از پالپ دندان، عاج و بافت پالپ دندانی عملکردی تولید کردند.

DPSC و برگشت پالپیت
DPSCها برای درمان پالپیت برگشت ناپذیر و نکروز پالپ، بیماری پریودنتال و شکاف لب و کام استفاده شدند. اثربخشی پیوند DPMSC در تمام کارآزمایی‌های بالینی، از جمله بازسازی استخوان برای کاشت ایمپلنت دندانی تأیید شده است. رویکرد فعلی برای درمان التهاب و/یا عفونت پالپ دندان، حذف کامل پالپ از کانال ریشه با دبریدمان مکانیکی، ضدعفونی شیمیایی و سپس پرکردن کانال ریشه با مواد پرکننده ترموپلاستیک است. از نظر بالینی، بیماران تحت درمان ریشه (تخلیه کانال‌های ریشه) روی دندان‌ها قرار گرفتند که متعاقباً با سلول‌های بنیادی اتولوگ که قبلاً از کشیدن دندان مولر سوم (دندان عقل) با رضایت به دست آمده بود، درمان می‌شدند. 

DPSC و نورودژنراسیون
داده‌ها از این ایده حمایت می‌کنند که درمان مبتنی بر سلول‌های بنیادی مشتق‌شده از پالپ دندان (DPSC) یک گزینه ممکن در درمان بیماری‌های التهابی و دژنراتیو سیستم‌های عصبی مرکزی و محیطی است. تزریق داخل هیپوکامپی از DPSCهای انسانی حتی در یک مطالعه in vivo نشان داده شد که رگ‌های خونی کاملاً توسعه یافته را بدون نیاز به داربست تولید می‌کند که حاوی سلول‌های اندوتلیال (مزودرم)، غشای پایه و پری‌سیت‌ها است، پس از پیوند به مغز موش‌های دارای نقص ایمنی. حتی DPSCهای مسن هنوز متابولیسم سلولی فعالی دارند و اگزوزوم‌های عملکردی ترشح می‌کنند که می‌توانند به سد خونی مغزی نفوذ کنند، که نشان می‌دهد ممکن است حامل دارویی مؤثری برای درمان بیماری‌های مختلف، به‌ویژه اختلالات عصبی، سرطان، و بیماری‌های ریوی و سایر آسیب‌شناسی باشد. به همین ترتیب، درمان مبتنی بر اگزوزوم‌های DPSC برای درمان بیماری‌های سیستمیک امیدوار کننده است. 

DPSC و ایسکمی مغزی
در مطالعات بالینی با استفاده از سلول‌های بنیادی بالغ مشتق شده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی BS-MSC انسان، نشان داده شده است که آن‌ها ایمن و قابل تحمل هستند، اما بدون بهبود بالینی قابل توجه در سکته مغزی ایسکمیک همراه هستند. از سوی دیگر، سلول‌های بنیادی پالپ دندان به‌طور گسترده در دسترس هستند و ممکن است به درمان‌های تثبیت‌شده برای سکته کمک کنند، که زمان و/یا تأثیر درمانی طولانی‌تری را ممکن می‌سازد. DPSCها به دلیل منشاء جنینی آن‌ها از تاج عصبی با بقیه جمعیت سلول‌های بنیادی بالغ متفاوت هستند و به دلیل ویژگی نوروتروپیک آن‌ها مورد توجه ویژه قرار می‌گیرند، که DPSCها و اگزوزوم‌های آن‌ها را به عنوان یک ابزار درمانی جدید برای تسکین علائم سکته و سکته مغزی جذاب می‌کند. 

DPSC و تحقیق در بیماری های قلبی عروقی
بیماری‌های قلبی عروقی (CVD) یکی از علل اصلی مرگ و میر در جهان غرب است. محرک اصلی پیشرفت CVD پیری است، زیرا باعث تغییرات عروقی می‌شود و می‌تواند پتانسیل بازسازی سلول‌های بنیادی را کاهش دهد. به نوبه خود، CVD ها همچنین بر سلول‌های پیش ساز تأثیر می‌گذارند و باعث افزایش پیری و کاهش تکثیر می‌شوند. این می‌تواند یک محدودیت برای پیوند سلول‌های بنیادی اتولوگ در CVD باشد. با این حال، حل این متغیر با استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی آلوژنیک که بر اساس سن و بیماری‌های همراه انتخاب شده‌اند، امکان پذیر است.

DPSC و پیشرفت در دیابت
دیابت نوع 2 (DM2) یک بیماری متابولیک مزمن است که یک عامل خطر برای ایجاد بیماری‌های عروقی است و باعث مرگ و میر بالایی در سراسر جهان می‌شود. گزارش شده است که DM2 اثرات نامطلوبی بر عملکرد سلول‌های بنیادی دارد و ظرفیت رگ زایی سلول‌های بنیادی مزانشیمی را از طریق کاهش عوامل پیش رگ زایی مهار می‌کند. حتی BM-MSCهای بیماران دیابتی ترشح پاراکرین مختل و تمایل بیشتری برای تمایز به سلول‌های چربی نشان می‌دهند. چندین مطالعه پیش بالینی توانایی سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از پالپ دندانی دندآن‌های دائمی را در شیری بودن در مدل‌های مختلف آسیب شناسی in vivo با نتایج رضایت بخشی شناسایی کرده‌اند. با این حال، تنها داده‌های منتشر شده از چند کارآزمایی بالینی انجام شده تا به امروز وجود دارد که اثرات مفیدی را در بیماران مبتلا به آسیب‌شناسی‌های مختلف، از بیماری‌های دندانی گرفته تا دیابت و برخی بیماری‌های خودایمنی نشان داده است. علاوه بر این، محیط تهویه‌شده با hDPSC باعث رشد نوریت در نورون‌های گانگلیون ریشه پشتی شد.

 DPSC برای کاهش بیماری های کبد و بیماری های قرنیه
سیروز کبدی یک تغییر فیبروتیک برگشت ناپذیر در کبد است. می‌تواند عواقب جدی مانند اختلال در عملکرد کبد، فشار خون پورتال، دژنراسیون منتشر و حتی کارسینوم کبدی داشته باشد. پیوند کبد تنها گزینه درمانی برای جلوگیری از یک دوره بالینی جدی‌تر ناشی از سیروز است. درمان‌های مبتنی بر سلول، جایگزین‌های درمانی جدید برای آلوگرافت‌های کل اندام هستند. DPSC و SHED ظرفیت زیادی برای تمایز به سلول‌های مشابه سلول‌های کبدی دارند. سلول‌های مزانشیمی DPSC مورفولوژیک کبدی را به دست می‌آورند.

MSC مشتق از دندان شیری (SHED)
جمعیت سلول‌های بنیادی دندان‌های شیری به نام سلول‌های بنیادی از دندان‌های شیری لایه‌برداری شده انسان، با مخفف انگلیسی SHED، می‌تواند از 20 دندان موقت یا شیری که به طور طبیعی در طول رشد جایگزین می‌شوند، استخراج شود و به‌صورت غیرتهاجمی یا با حداقل حداقل ممکن به دست آید. در سال 2003، محققان سلول‌های SHED را به‌عنوان سلول‌های کلونوژنیک شناسایی کردند که بسیار تکثیر می‌شوند و قادر به تمایز به انواع سلول‌ها، از جمله سلول‌های عصبی، سلول‌های چربی، و ادونتوبلاست‌ها هستند. هم SHED و هم MSC های مشتق از کیسه‌های دندانی (DPSC) زیرجمعیت‌های MSC منشا دندانی هستند که به عنوان منبع اصلی ادنتوبلاستی در طول تشکیل عاج ترشیاری پس از یک ضایعه پس از زایمان عمل می‌کنند.

از جمله نقاط قوت و ضعف کلی مطالعات سلول‌های بنیادی بالغ با منشاء دندانی و مناطق اطراف آن، جامعه علمی به تلاش‌های خود برای درک مسیرها و زیست شناسی فرآیندهای مولکولی و تعامل با مواد زیستی در مهندسی بافت‌ها و خطوطی که منجر به بهبودی می‌شود ادامه می‌دهد. هم در پزشکی و هم در دندانپزشکی ترمیمی، پیشرفت کند و پرهزینه است، در نتیجه ایمنی که در هر فرآیند و ارزیابی بر اساس یک اقدام نسبت به ترجمه بالینی اعمال می‌شود، با اعتماد به اینکه در آینده درمان‌های پیچیده و گران‌تری وجود خواهد داشت. یکپارچه تر، در دسترس تر و قابل اجراتر در مراحل مختلف زندگی یک فرد است. تشویق به ترویج و حمایت از تحقیقات در مورد استفاده از سلول‌های بنیادی بالغ ضروری است، زیرا آن‌ها به مشکلات اخلاقی و اخلاقی دلالت نمی‌کنند.
پایان مطلب/.