به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مطالعه براین ایده بنا شد که اگرچه سلول های بنیادی امیدوارهای زیادی را برای ترمیم اندام ها بعد از آسیب ایجاد کرده اند اما استفاده از آن ها در مورد قلب به دلیل این که تعداد کمی از سلول های پیوند شده در قلب زنده می مانند، نتیجه دلخواه را ایجاد نمی کند. در واقع قلب در زمان ضربان سلول های تزریق شده را به دیواره قلب را قلب از این که ان ها شانس چسبیدن را به دست آورند به سمت ریه ها پمپ می کند. علاوه براین زمانی که سلول های بنیادی در فلاسک کشت داده می شوند و سپس وارد محلول می شوند تا به قلب تزریق شوند، متابولیسم آن ها آهسته می شود و منجر به این می شود که آن ها قبل از این که فرصت چسبیدن را پیدا کنند، ظرف چند ساعت بمیرند. محققین در ابتدا سعی کردن میزان احتباس سلول های بنیادی در قلب را با تزریق میلیون ها سلول بالا ببرند اما باز هم تنها 10 تا 20 درصد آن ها یک ساعت بعد از تزریق به قلب چسبیدند و شمار زیادی از این تعداد هم ظرف 24 ساعت بعد به دلیل کاهش متابولیسم می میرند. محققین می گویند که اگر ما بتوانیم تعداد کمتری سلول تزریق کنیم و بلافاصله آن ها را بعد از پیوند برای تکثیر تحریک کنیم، می توانیم تشکیل بافت اسکار را محدود کرده و در ایجاد بافت عضلانی قلبی جدید موفق باشیم. به این منظور محققین هیدروژلی را طراحی کردند که حاوی سروم و اسید هیالورونیک بود. با ترکیب این دو ماده، محققین ژل چسبنده ای را ایجاد کردند که به عنوان یک نیچ سنتیتک برای سلول های بنیادی عمل می کند و با کپسوله کردن آن ها موجب گیر انداختن آن ها در جایگاه مورد نظر و احیای سریع متابولیسم آن ها می شوند. تست کردن این ژل در ظروف آزمایشگاهی نشان دادکه سلول های بنیادی جنینی بالغ که در این ماده کپسوله شده اند، نه تنها به صورت 100 درصد زنده می مانند بلکه روزها بقا و تکثیر خود را حفظ می کنند. این سلول های کپسوله شده ترشح زیادی از فاکتورهای رشد مورد نیاز برای ترمیم قلبی را نیز نشان دادند. زمانی که ترکیب ژل- سلول به قلب رت های زنده تزریق شد، حدود 73 درصد سلول ها ظرف یک ساعت بعد در قلب باقی ماندند و ظرف هفت روز بعد تعداد آن ها در قلب افزایش یافت. در رت های مدل شده برای آسیب ناشی از حمله قلبی، استفاده از این هیدروژل با سلول های کپسوله شده در آن موجب شد که کارایی پمپ کردن بطن چپ در آن ها ظرف چهار هفته به میزان 15 درصد افزایش یابد(در مقایسه با گروه کنترل). مطالعه نشان داد که حتی تزریق این هیدروژل به تنهایی موجب می شود که عملکرد قلبی به طور معناداری بهبود یابد و تعداد عروق خونی در ناحیه آسیب دیده افزایش یابد.

پایان مطلب/