به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در حال حاضر درمان موثری برای بهبود یا برگرداندن بافت اسکار قلبی به حالت پیش از حمله قلبی وجود ندارد. طی حمله قلبی سلول های عضلانی قلب یا کاردیومیوسیت ها به دلیل خونرسانی نامناسب می میرند. مطالعات پیشین در زمینه طب ترمیمی در گورخرماهی نشان داده است که اپی کاردیوم یکی از فاکتورهای موثر در بهبود قلب آسیب دیده است. محققین اینک به دنبال این مطلب هستند که دریابند چه چیزی در اپی کاردیوم وجود دارد که میوکاردیوم را تحریک می کند تا عضلات قلبی ترمیم شوند. از آن جایی که قلب های پستانداران به طور موثر ترمیم نمی شوند، آن ها دوست دارند بدانند آیا ممکن است اجزای اپی کارد، ترمیم قلب های آسیب دیده پستانداران را ترمیم کنند و عملکرد قلبی را بعد از حمله احیا کنند. در این مطالعه محققین به پروتئین Fstl1 اشاره کردند که پروتئینی است که به وسیله اپی کاردیوم ترشح می شود و فاکتور رشدی برای کاردیومیوسیت ها محسوب می شوند.  این مطالعه نشان داد که این پروتئین ها نه تنها تکثیر کاردیومیوسیت ها را در آزمایشگاه تحریک می کنند، بلکه این پروتئین در بافت اپی کاردی آسیب دیده به دنبال حمله قلبی نیز از بین رفته است. محققین این پروتئین را به بافت اپی کاردی آسیب دیده موش و خوکی که از حمله قلبی رنج می برد منتقل کردند. آن ها این عمل را با بخیه یک پچ مهندسی زیستی شده که با Fstl1 بارگیری شده بود به بافت آسیب دیده انجام دادند. این پچ ها از یک ماده طبیعی به نام کلاژن ساخته شده اند که از نظر ساختاری طوری مدیفه شده اند که بسیاری از ویژگی های مکانیکی اپی کاردیوم را تقلید می کنند. این پچ ها از کلاژن فاقد سلول(آسلولار) ساخته شده اند و این بدین معنی است که نیازی به استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی نیست. با گذشت زمان این مواد کلاژنی جذب اندام می شود. محققین براین باورند که الاستیسیتی این مواد که قلب جنینی را شبیه سازی می کند، محیطی را برای رشد مجدد عضلات فراهم می کند و عروق خونی جدید به خوبی در بافت آن ترمیم می شوند. ظرف دو تا چهار هفته بعد از دریافت این پچ، سلول های عضلات قلبی شروع به تکثیر می کنند و عملکرد قلبی به طور پیشرونده ای احیا می شود. امید براین است که این روش بتواند در نهایت منجر به درمان بیمارانی شود که از آسیب های قلبی ناشی از حمله قلبی رنج می برند.

پایان مطلب/