به گزارش بنیان به نقل ازeurostemnews، سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) بخشی از این ریزمحیط سلولی هستند، جایی که آنها به طور عملکردی لانه گزینی سلولی، رگزایی، و تعدیل ایمنی را تنظیم می کنند. بکارگیری و فراخواندن سلول های بنیادی مزانشیمی شامل جداشدن این سلول ها از نیچ خودشان، و نهایتاً مهاجرت آن ها به سمت نیچ های مورد نظرشان مانند ناحیه زخم و آسیب، بستر تومور و مغز استخوان می باشد. در طی این مرحله فراخوانی، پروتئولیز کانونی معماری ماتریکس خارج سلولی را بهم می زند،برهمکنش های ماتریکس- سلول با گیرنده و اینتگرین ها را می شکند، و باعث آزادسازی قطعات زیست فعال از مولکول های ماتریکس خارج سلولی می شود. سلول های بنیادی مزانشیمی طیف وسیعی از پروتئازها را تولید می کنند که موجب بازآرایی ماتریکس خارج سلولی پیرامونی از طریق مکانیسم های پروتئولیتیک می شود. سیستم فیبرینولیتیک، با بازیگر اصلی خود پلاسمین، نقش حیاتی را در مهاجرت سلولی، دسترسی زیستی فاکتور رشد، و تنظیم سایر سیستم های پروتئاز در طی التهاب، بازسازی بافت و سرطان ایفا می نماید.  اجزاء اصلی آبشار فیبرینولیتیک، شامل گیرنده فعال کننده پلاسمینوژن اوروکیناز (uPAR) و مهارکننده-1 فعال کننده پلاسمینوژن (PAI-1)، در سلول های بنیادی مزانشیمی بیان می شوند. این مطالعه در دانشگاه توکیو خصوصیات کلی عملکردی سیستم فیبرینولیتیک را معرفی می کند، که فراتر از آن عملکرد شناخته شده انحلال لخته فیبرین (فیبرینولیز) می باشد.  این مطالعه که یک مطالعه مروی است بر روی نقش سیستم فیبرینولیتیک به منظور شناسایی بیولوژی سلول های بنیادی مزانشیمی متمرکز شده است . اطلاعات موجود در مورد نقش سیستم فیبرینولیتیک برای بکارگیری سلول های بنیادی مزانشیمی نتایج عملکردی برای بازسازی بافت و سرطان را به طور خلاصه مورد مطالعه قرار داده است.  برای دریافت اطلاعات بیشتر می توانید به مطالعه این مقاله که تحت عنوان Role of mesenchymal stem cell-derived fibrinolytic factor in tissue regeneration and cancer progression. در ژورنال Cell Mol Life Sci به چاپ رسیده است مراجعه فرمایید.

پایان مطلب/