به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، سلول های بنیادی خونی تمام سلول های خونی ائم از سلول های قرمز خونی، سلول های سفید خونی و پلاکت ها را تولید می کنند. سلول های ایمنی خود به دو گروه تقسیم می شوند؛ یکی شامل سلول های با طول عمر کوتاه و طبیعی است که توانایی غیر تخصصی برای مقابله با عفونت ها دارند(سلول های میلوئیدی) و دیگر، شامل سلول های با طول عمر زیاد به نام لنفوسیت ها است که به طور تخصصی به مبارزه با باکتری ها و ویروس ها می پردازند. شناسایی نحوه خون سازی و تشکیل سلول های ایمنی می تواند به موفقیت هر چه بیشتر پیوند سلول های بنیادی خون ساز یا مغز استخوان کمک می کند.

واقعیتی که وجود دارد این است که نحوه کنترل همه ژن های ما مشخص نیست و عملکرد سلول ها به میزان بسیار زیادی به نحوه استفاده از ژنوم آن بستگی دارد. دیوید برایدر و همکارانش در دانشگاه لوند سوئد به بررسی ژن هایی که در سلول های خونی نابالغ بیان می شوند و در زمان بلوغ ناپدید می شوند، پرداختند. آن ها ژنی به نام HLF را شناسایی کرده اند که به دو دلیل توجه آن ها را به خود جلب کرد: یک، این ژن کنترل می کند که چه بخشی از DNA ما مورد استفاده قرار می گیرد و دیگر این که، این ژن در موارد نادر اما بسیار تهاجمی از سرطان های خونی مشارکت می کند. این مطالعه نشان داده است که اگر سلول های خونی نابالغ قادر به خاموش کردن ژن HLF در مرحله درستی از تکوین نباشند، لنفوسیت ها تشکیل نمی شوند. در نتیجه فرد تنها یک نوع سیستم دفاعی ایمنی خواهد داشت. یک سلول باید تغییرات مختلفی را متحمل شود تا سرطانی شود. با این حال، اولیه ترین تغییرات شامل ژن HLF است که منجر به ایجاد پیش سازهای لوکمیایی می شود. بیماران مبتلا به لوکمیایی که ژن HLF‌در بروز بیماری شان دخیل باشد، پیش آگهی ضعیفی دارند. تولید مدل های معقول و قابل اتکا برای مطالعه این بیماری های لوکمیایی بسیار مشکل است و هدف نهایی محققین از انجام مطالعاتی از این قبیل، شناسایی مکانیسم هایی است که بتوان از آن ها برای مقابله با لوکمیا استفاده کرد.

پایان مطلب/