به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، طی تکوین سلول ها به دلایل مختلف ادغام می شوند. به خوبی مشخص شده است که فیبرهای عضلات اسکلتی از میوبلاست های ادغام شده با یکدیگر بوجود می آیند. هم چنین به نظر می رسد که ادغام سلولی نقش مهمی را در بیماری هایی مانند سرطان بازی می کند. بازبرنامه ریزی سلول های تمایز یافته از طریق ادغام و بنابراین تحریک رشد آن ها نیز یک دیدگاه درمانی برای بسیاری از بیماری هاست. هنوز مکانیسم های دخیل در این ادغام شدن به خوبی مشخص نشده است که یکی از دلایل عمده آن عدم وجود مدل های مناسبی برای بررسی این فرایند است. در این راستا، دکتر سوفانزا سومیفاک و همکارانش یک مدل گورخرماهی مهندسی ژنتیک شده را تولید کرده اند که می توان از آن برای مطالعه ادغام سلولی در موجودات زنده استفاده کرد. در این سیستم یک ژن گزارشگر فلورسنس تنها زمانی خوانده می شود که سلول ها با یکدیگر ادغام شوند. این سلول ها زیر میکروسکوپ فلورسنس می درخشند. با استفاده از این ، آن ها برای اولین بار مشاهده کردند که کاردیومیوسیت ها در این ماهی ادغام می شوند. این ادغام موقت است و سلول ها تنها تا زمانی که با یکدیگر ادغام شده باشند می درخشند. زمانی که آن ها از هم جدا می شوند، سیگنال درخشیدن آن ها نیز خاموش می شود. نکته ویژه در مورد این سیستم این است که می توان این ادغام شدن را به راحتی در همه بدن موجود مشاهده کنیم. پیش از این ادغام سلولی تنها زمانی که سلول های نشان دار شده(مانند مغز استخوان) پیوند می شدند و یا این که سلول ها در هنگام ردیابی به بافت های خاصی پیوند می شدند، قابل مشاهده بود. 

قلب آسیب دیده گورخرماهی قادر به بازسازی کامل خود است و در این مطالعه محققین به خوبی ادغام شدن کاردیومیوسیت ها هنگام بازسازی را مشاهده کردند. علاوه براین، می توان وقوع این فرایند را طی تکوین لارو ماهی ها مشاهده کنیم. انتظار این ادغام شدن طی بازسازی بافت قلبی آسیب دیده می رفت، با این حال، این که این فرایند طی تکوین نیز رخ می دهد بسیار جالب توجه است.

بررسی های بیشتر نشان داد که نسبت سلول های ادغام شونده در قلب ماهی های بالغ در مقایسه با قلب لاروها به نیم کاهش پیدا می کند. میوکاردیوم بالغ سالم نیز تنها رشد سلولی اندکی دارد. به همین دلیل دکتر سوفانزا سومیفاک به بررسی این امر پرداخت که آیا ادغام سلولی موقت با فعالیت میتوزی مرتبط است یا خیر. وی دریافت که کاردیومیوسیت هایی که ادغام شدن غشاها را تجربه می کنند، زیر جمعیتی با تکثیر بالا را در قلب در حال تکوین نشان می دهند. به دنبال یک آسیب، تکثیر سلولی به طور کلی افزایش می یابد. در گورخرماهی های مدیفه شده ژنتیکی، فلورسنس و در اصل سلول های ادغام شده بخش مهمی از این سلول های تکثیر شونده را در قلب تشکیل می دهند. به نظر می رسد که ادغام شدن موفقیت کاردیومیوسیت ها را برای تکثیر مهیا می سازد. دکتر سوفانزا سومیفاک و همکارانش امیدوار هستند که با درک بهتر ظرفیت بازسازی کنندگی گورخرماهی، راهی را برای بهبود ترمیم قلب آسیب دیده پستانداران بیابند.

پایان مطلب/