به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، این محققین در امپریال کالج لندن و حمایت مالی بنیاد سرطان پانکراس بریتانیا بر این باورند که یافته های آن ها می تواند منجر به ایجاد درمان هایی شود که می توانند این مولکول که نوعی میکروRNA است را هدف قرار دهند. مولکول هایی به نام میکروRNAها می توانند برای ارزیابی میزان تهاجمی بودن سرطان و نحوه پراکنش آن ها در بدن استفاده شوند.

در این مطالعه جدید محققین کشف کرده اند که میکروRNAهای miR-100 و miR-125b همره با مولکول TGF-b عمل کرده و موجب افزایش رشد و پراکنش سرطان پانکراس می شوند. با استفاده از تکنیک ویرایش ژنی CRISPR/Cas9 محققین سلول هایی را تولید کردند که فاقد DNAی مورد نیاز برای تولید این میکروRNAها بودند. این سلول ها قادر نبودند که این میکروRNAها را تولید کنند و در یک عقب گرد رفتاری به تومورهای کمتر تهاجمی تبدیل شدند. علاوه براین، مشاهده شد که TGF-b به تنهایی قادر نیز موجب رشد و متاستاز تومور شود.

در بخشی از مطالعه محققین نمونه های توموری را از 100 بیمار مبتلا به سرطان پانکراس جداسازی کرده و آن ها را برای سطح این دو میکروRNA اسکن کردند. مشاهده شد که تومورهای خیلی تهاجمی که سطح کشندگی و متاستاز بیشتری در بدن دارند، حاوی سطوح بسیار بالایی از دو میکروRNAی miR-100 و miR-125b هستند و به همین اندازه نرخ بقا نیز در آن ها پایین است. به نظر می رسد که این میکروRNAها ژن هایی را هدف قرار می دهند که در رشد کنترل نشده سلول ها، آسیب DNA و حرکات سلولی نقش دارند. به عقیده دکتر سیلویا اوتاویانی این میکروRNAها می توانند مجموعه ای از فرایندها را در سلول های بنیادی سرطانی ایجاد کنند که منجر به تهاجمی تر شدن و متاستاز آن ها شود. به همین دلیل این میکروRNAها می توانند هدفی برای درمان هایی باشند که برای سرطان پانکراس مورد استفاده قرار می گیرند.

پایان مطلب/