به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، با این که بسیاری از نوزادان پس از ابتلا به این بیماری به طور کامل بهبود می‌یابند اما دیسپلازی ریوی خطرناک بوده و نیاز به اقدامات و مراقبت‌های پزشکی شدید دارد. کودکان در هنگام تولد به دیسپلازی ریوی مبتلا نمی‌شوند. این بیماری همراه با سندرم زجر تنفسی در نوزادان نارس ایجاد می‌شود که برای تنفس به مدت طولانی نیاز به کمک دارند که منجر به التهاب (تورم) و زخم شدن ریه‌ها می‌شود.

مطالعات پیش درمانگاهی نشان داده اند که تیمار با سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) می تواند رشد آلوئول های ریوی را احیا کند، تکوین عروق را تقویت کند و ترمیم بافتی را تحریک کند؛ با این حال اغلب مطالعات این سلول های بنیادی را از طریق تزریق درون وریدی یا مسیر نایی  مورد استفاده قرار داده اند. در مطالعه ای جدید برای اولین بار محققین در دانشگاه تگزاس نشان داده اند که انتقال سلول های بنیادی مزانشیمی از مسیر بینی می تواند برای دیسپلازی برونکوپولمونری موثر باشد و رشد ریوی و تکوین عروق را احیا کند.

محققین براین باورند که می توان از این مسیر انتقالی سلول های بنیادی به عنوان یک رویکرد غیر تهاجمی به تنهایی یا به صورت مکمل با سایر مسیرها برای درمان دیسپلازی برونکوپولمونری استفاده شود.

پایان مطلب/