به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، در حال حاضر تکنولوژی CRISPR/Cas9 یک تکنولوژی انقلابی در زمینه ویرایش ژن است و پتانسیل زیادی برای استفاده در بالین و تحقیقات دارد.

به گفته محققین دانشگاه هامبورگ، باکتری ها یک سیستم ایمنی سازش پذیر دارند که شناسایی و حذف ویروس ها در صورتی که سعی در بیش از یک بار آلوده کردن آن ها را داشته باشند، تضمین می کنند(باکتریوفاژها). به این منظور، باکتری ها توالی های کوتاهی از ژنوم ویروس را به درون ژنوم خودشان وارد می کنند ( منطقه CRISPR) و از یک الگو برای سنتز RNAهای مکمل کوتاه استفاده می کنند که یک ژنوم فاژی را با استفاده از اصل قفل و کلید شناسایی می کند.

تکنولوژی های ویرایش ژنی موجود مانند ZFNs و TALENS و آخرین CRISPR/Cas9، چالش های زیادی را به عنوان یک مساله لاینحل در زمینه ژن درمانی موثر و ایمن ایجاد کرده اند. این روش های انتقالی بسیار سمی بوده و بعد از استفاده از آن ها سلول های ویرایش شده می میرند. برای مثال انتقال با زیست مواد با استفاده از الکتروپوریشن موجب می شود که تنها 40 تا 50 درصد سلول ها زنده بمانند.

برای حل این مشکل محققین تصمیم گرفتند از کپسول های پلیمری پوشیده با سیلیکای هیبرید استفاده کنند. اندازه این کپسول ها 2‌تا 2.5‌ میکرومتر بود. آن ها با مواد ژنتیکی مانند miRNA، mRNA‌و DNA بارگیری شدند و به سلول های هدف منتقل شدند. سلول ها این کپسول ها را از طریق میکروپینوسیتوز جذب می کنند. بنابراین این میکروکپسول ها وارد سیتوپلاسم سلول ها می شود و در آن جا محتویات خود را آزاد می کنند. پوسته رفته رفته حل می شود. انتقال با استفاده از این روش با کمترین سمیت همراه است و نتایج نشان داده است که بیش از 90 درصد سلول ها زنده مانده و ترانسفکت شده اند. بنابراین درصد سلول های ویرایش شده در این روش به میزان قابل توجهی در مقایسه با استفاده از لیپوزوم ها بالاتر است. این نشان می دهد که این میکروکپسول ها می توانند وکتورهای امیدوار کننده ای برای کاربرد در ویرایش ژنوم باشند.

پایان مطلب/