به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین دانشگاه سن دیگو در کالیفرنیا نشان داده اند که سلول های پشتیبان مغز موسوم به آستروسیت ها، ممکن است در برخی از اشکال اوتیسم نقش داشته باشند. اما نکته مهم تر در این مطالعه استفاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی است که نشان می دهد آسیب های عصبی ممکن است از طریق استفاده از درمان های ضد التهابی برگشت پذیر باشند.

برای انجام این مطالعه محققین سلول های پالپ دندان سه کودک که مبتلا به اوتیسم غیر سندرمی شناخته شده بودند را گرفته و آن ها را به نورون یا آستروسیت بازبرنامه ریزی کردند. این سلول ها در ظروف آزمایشگاهی به ارگانوئید یا مینی مغز تبدیل شدند. هر چند این سه کودک از نظر ژنتیکی متفاوت بودند اما هر سه آن ها رفتارهای اوتیسمی استرئوتیپیکی مانند فقدان مهارت های کلامی یا برهمکنش های اجتماعی را نشان دادند. زمانی که ارگانوئیدهای کشت شده از آن ها ارزیابی شد، مشخص شد که نورون های آن ها سیناپس های کمتری دارند و شبکه های عصبی در آن ها به خوبی شکل نگرفته است. علاوه براین، برخی از آستروسیت ها در آن ها سطوح بالایی از اینترلوکین 6 را بیان کردند که یک پروتئین پیش التهابی است و سطح بالای آن برای نورون ها سمی است. محققین آستروسیت های مشتق از کودکان اوتیسمی را با نورون های گرفته شده از افراد سالم هم کشت کردند. نورون های سالم، رفتاری مشابه با نورون های اوتیسمی نشان دادند. اما نکته مهم این است که برعکس این مطلب نیز صادق بود یعنی زمانی که نورون های فرد مبتلا به اوتیسم با آستروسیت های طبیعی و سالم هم کشت شد، نقص های نورونی و سلولی مرتفع گردید و این نورون ها عملکرد و رفتاری طبیعی را نشان دادند. این داده ها پیشنهاد می کند که ممکن است درون برخی از افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم،‌واکنش های التهابی درونی وجود داشته باشد که عاملی برای این بیماری است و می توان با تشخیص زودهنگام این بیماری و با استفاده از داروهای ضد التهابی این بیماری ها را رفع نمود.

پایان مطلب/