به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین UCLA نشان داده اند چگونه در موش های باردار، التهاب می تواند منجر به شروع تقسیم شدید سلول های بنیادی عصبی شود که دلیل رشد بیش از حد مغز در نوزادان آن ها است. دکتر Kornblum می گوید: ما اینک نشان داده ایم راهی که التهاب مادری می تواند منجر به بزرگتر شدن مغز و در نهایت رفتارهای اوتیسمی شود از طریق فعال سازی سلول های بنیادی عصبی ساکن در مغز پستانداران بالغ و در حال تکوین است. در این مطالعه محققین فاکتورهای محیطی که می تواند سیستم ایمنی را فعال کنند با تزریق دوز بسیار پایینی از لیپوپلی ساکارید(سمی تولید شده از باکتری E.coli) به موش های باردار شبیه سازی کردند. این محققین کشف کرده اند که این سم موجب تولید شدید سلول های بنیادی عصبی و بزرگ شدن مغز فرزندان می شود. نکته قابل توجه این است که محققین دریافتند که موش هایی با مغزهای بزرگ شده  رفتارهایی شبیه با انسان های مبتلا به اوتیسم نشان می دهند. برای مثال، آن ها دریافته اند که این موش ها زمانی که در دوران نوزادی از مادران­شان جدا می شوند کمتر احتمال دارد که از خود صدایی در آورند و علاقه کمی به تعامل با موش های دیگر نشان می دهند. در آن ها میزان استرس و نگرانی افزایش می یابد و رفتارهای تکراری بسیاری مانند وسواس نظافتی و تمیز کردن خود نشان می دهند. دکتر Kornblum می گوید: فاکتورهای محیطی بسیار زیادی می توانند سیستم ایمنی زنان باردار را فعال کنند. از طرف دیگر اگرچه اوتیسم یک اختلال شدیدا وراثتی است  اما بسیاری از عوامل غیر وراثتی دیگر نیز نقش بارزی در این زمینه دارند. هم چنین محققین شواهدی را به دست آورده اند مبنی بر این که رشد مغزی که با یک واکنش ایمنی شروع می شود بسیار فراتر از وجود یک موتاسیون ژنتیکی در پروتئین PTEN است. این پروتئین در رشد و تقسیم سریع سلولی دخیل است. در انسان ها داشتن ورژن غیرطبیعی از ژن PTEN منجر به ایجاد سری با اندازه بسیار بزرگ یا ماکروسفالی می شود که حالتی است که در اوتیسم با درجه شدید اتفاق می افتد. این مطالعه راهی بالقوه را نشان می دهد که التهاب مادری می تواند یکی از فاکتورهای دخیل( اما نه تنها دلیل) در اوتیسم باشد. علاوه براین آن ها دریافتند که تکثیر سلول های بنیادی عصبی و رشد بیش از حد مغز با فعال سازی مسیر مولکولی خاصی تحریک می شود. این مسیر شامل آنزیم NADPH اکسیداز است که با رشد سلول های عصبی در ارتباط است. کشف این مکانیسم ها اهداف درمانی جدید را برای ریسک فاکتورهای همراه با اوتیسم ارائه می دهد.

پایان مطلب/