به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، این محققین در مطالعه خود به بررسی این مطلب پرداختند که زمانی که سلول های مغزی مدل در تماس با نوعی سم موجود  در آب آشامیدنی به نام ساکسی توکسین قرار می گیرند چه اتفاقی می افتد. ساکسی توکسین سمی است که بیشتر به عنوان سم حلزون صدف دار شناخته می شود اما به وسیله جلبک های سبز-آبی نیز تولید می شود که مشکل عمده آب های شیرین در جهان است. امروزه، هیچ کس به دلیل ساکسی توکسین موجود در آب شیرین نمی میرد و چارچوب های محدود کننده ای وجود دارد که میزان این سم را به سه میکروگرم در لیتر آب آشامیدنی محدود می کند. اما این محققین می گویند که حتی همین میزان کم از این سم ساکسی توکسین نیز هشدار دهنده است و احتیاج به بررسی بیشتر دارد. این محققین دو تست را برای سطوح بسیار پایین ساکسی توکسین انجام دادند که دارای اثرات بسیار بارزی است.

ابتدا، آن ها سلول های مغزی مدل را به مدت هفت روز تحت تیمار با آب آشامیدنی قرار دادند و در مطالعات خود تغییرات قابل توجهی را در شکل و ساختار  این سلول ها مشاهده کردند. بنابراین به نظر می رسد که سلول ها تحت تاثیر سطوح بسیار پایین سموم موجود در این آب ها به راحتی تغییر شکل می دهند. سپس آن ها سلول های بنیادی را در آزمایشگاه مورد استفاده قرار دادند تا تعیین کنند که آیا ساکسی توکسین در آب آشامیدنی استرالیا روی تمایز آن ها به سلول های مغزی تاثیرگذار است یا خیر. آن ها کاهش بسیار معناداری را تکوین ویژگی ها و ساختار سلول های مغزی طبیعی و ژن هایی که آن ها بیان می کنند مشاهده کردند. این محققین می گویند که این مساله لزوما یک زنگ هشدار نیست اما می تواند سوالات بیشتری را در مورد چگونگی اثر ساکسی توکسین روی انسان ایجاد کند. چه مقدار از این سم می تواند از طریق جریان خون به سیستم عصبی وارد شود؟ به نظر می رسد این میزان بسیار اندک است زیرا غلظت این سم بسیار کم است و ساکسی توکسین از طریق ادرار سریعا دفع می شود و در بدن تجمع پیدا نمی کند. اما سوال دیگر این است که آیا این سم می تواند روی مغز جنین متولد نشده تاثیرگذار باشد یا خیر؟ به نظر می رسد جواب این باشد که اثر ندارد اما برای رسیدن به قطعیت احتیاج به مطالعات بیشتری است.

پایان مطلب/