به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، اهداکننده ها باید بدانند که سلول های پیش ساز خون ساز از مغز استخوان یا خون محیطی آن ها جمع آوری خواهد شد و به همین دلیل ممکن است که آن ها احساس ناراحتی و یا درد شدیدی کنند. برای مثال، زمانی که صلاحیت اهداکننده ثابت شد و خواهر یا برادر تصمیم به ادامه فرایند گرفت، گام بعدی تجویز فاکتور تحریک کننده کلونی گرانولوسیتی(G-CSF) است. این دارو موجب تحریک مغز استخوان برای افزایش تکثیر سلول های بنیادی خون ساز می شود که قبل از leukapheresis اتفاق می افتد ک ه روشی است که برای جمع آوری سلول های سفید خونی استفاده می شود. فاکتور G-CSF‌معمولا به صورت روزانه و به صورت تزریق زیر پوستی استفاده می شود که می تواند موجب درد عضلانی، سر درد، سرگیجه و درد استخوانی شود. اگر G-SCF موفقیت آمیز بود گام بعدی leukapheresis خواهد بود. آموزش به اهداکننده امری حیاتی است. خواهر با برادر اهداکننده باید بداند که leukapheresis در هر جلسه تقریبا چهار ساعت طول می کشد. روشی که ممکن است دردناک باشد و با افزایش ضربان قلب، کاهش فشار خون، انعقاد خون نامناسب، کمبود پلاکت و هیپوکلسمی موقتی همراه باشد. زمانی که جمع آوری مغز استخوان واقعی به جای leukapheresis مورد استفاده قرار می گیرد، 50 درصد خواهر یا برادرهای اهداکننده چنان دردی را تجربه می کنند که ناچار به استفاده از بی حس کننده ها می شوند، 9 درصد آن ها دچار سفتی ناحیه کمر می شود و 7 درصد اهداکننده های جوان به دلیل لوله گذاری دچار گلودرد می شوند. علاوه براین، اگر خواهر یا برادر از نظر اندازه بزرگتر باشد، فرد اهداکننده ممکن است نیاز به پیوند خون داشته باشد. اهداکننده های بالقوه باید از این عوارض جانبی احتمالی آگاه باشند. این فاکتور های ممکن است روی تصمیم آن ها در ادامه فرایند تاثیر گذار باشد.

پایان مطلب/