به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مطالعه ای در دانشگاه موناش که از دروزوفیلا به عنوان موجود مدل استفاده کرده است یک موتاسیون تک نوکلئوتیدی را در توالی DNAی میتوکندریایی یکی از ژن های اصلی تولید کننده انرژی شناسایی کرده است. این موتاسیون در مورد نرها موجب عقیم شدن می شود اما روی باروری ماده ها اثری نمی گذارد. این در حالی است که این موتاسیون در مورد نرهایی که چنین موتاسیونی دارند موجب افزایش طول عمرشان در مقایسه با نرهای فاقد این موتاسیون می شود. اما در مورد ماده ها با این که داشتن این موتاسیون موجب بارور ماندن آنها می شود اما ماده هایی که دارای چنین موتاسیون هایی هستند طول عمر کمتری دارند. این محققین می گویند که این موتاسیون تنها مکانی در میتوکندری نیست که روی طول عمر اثر می گذارد. این بدین معنی است که با نگاه کردن به این تک موتاسیون ها، نه تنها می توانیم اثر آن ها روی عملکرد میتوکندریایی را دریابیم، بلکه می توان دریافت که آن ها تا چه حد روی باروری و طول عمر تاثیر گذار هستند. نکته قابل توجه در مورد این یافته ها این است که این موتاسیون ها روی مگس های سرکه نر متفاوت تر از ماده اثر می گذارند. برخی از موتاسیون ها برای یک جنس سودمند و برای دیگری مضر هستند. این مطالعه می توانند دیدگاه های جدیدی در مورد چگونگی اثر گذاری ژن های میتوکندریایی روی برخی جنبه های سلامتی انسان ارائه دهد.

پایان مطلب/