به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین دانشگاه سانتا باربارا توانسته اند با استفاده از Botryllus schlosseri که آن را بیشتر تحت نام اسیدین ستاره ای می شناسند، راه جدیدی را برای مطالعه زیست شناسی عروق خونی بیابند. این اسیدین دارای یک شبکه عروقی شفاف عظیم است که در خارج از بدنش قرار گرفته است و اجازه مطالعه مکانیک عروق و یا نحوه ایجاد بیماری های عروقی را می دهد. فوکوس این محققین روی برهمکنش سلول های این ساختار با محیط فیزیکی بود که شامل تغییرات سفتی بخشی از عروق خونی است که با عقب کشیدن خودش را نشان می دهد.

محققین مشاهده کردند که این موجود این سفتی را تنظیم می کند و این توانایی است که در همه موجودات وجود ندارد. این توانایی می تواند کاربردهای زیادی داشته باشد، به نحوی که می توان با تنظیم سفتی محیط پیرامون این عروق مانع از ورود و تهاجم این عروق به ناحیه توموری شد و در نتیجه تومور را در حالت هیپوکسی و گرسنگی قرار داد. زمانی که محققین بخشی از سیستم عروقی Botryllus را بریدند و آن روی سطح یک بستر پوشیده از کلاژن کشت دادند مشاهده کردند که رشد آن شدیدا افزایش پیدا کرد. این بسیار جالب است، چگونه جانور تفاوت بین کلاژن و بستر قبلی را تشخیص می دهد و واکنش متفاوتی را پیش می گیرد. جواب این سوال را می توان با اشاره به آنزیم لیزیل اکسیداز داد که پروتئینی است که سفتی ماتریکس خارج سلولی را تنظیم می کند. زمانی که محققین مهار کننده لیزیل اکسیداز را به آبی که این اسیدین در آن رشد می کند اضافه کردند مشاهده کردند که عروق خونی آن پسروی کردند. به نظر می رسد که این مهار کننده روی اینتگرین های سطح سلول اثر می گذارد و موجب می شود که اتصال سلول های سیستم عروقی با بستر کاسته شود و سلول های این عروق تا حدی بمیرند. این سلول ها که به نوعی چروکیده می شوند بوسیله سایر سلول های خونی خورده می شوند. محققین براین باورند که تغییر سفتی بستر و مهار آنزیم لیزیل اکسیداز موجب می شود که سلول ها دچار نوعی مرگ سلولی موسوم به آنویکیز شوند. محققین براین باورند که با مهار این آنزیم و تغییر سفتی بستر می توان مانع از رشد خونرسانی به سلول های سرطانی را محدود کرد و موجب مرگ این سلول ها شد.

پایان مطلب/