به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، ریه اندامی است که در ماتریکس آن بیش از 40 نوع سلول مختلف وجود دارد و مساحت سطح بین مجاری هوایی و رگ های موجود در این اندام به اندازه یک زمین تنیس است. تلاش ها برای تولید ریه های دارای عملکرد همواره به دنبال استفاده از داربست های سلول زدایی شده یا سنتتیک بوده است که فقدان رگزایی مناسب یکی از دلایل عدم موفقیت این داربست ها بوده است.  محققین دانشگاه کلمبیا برای اولین بار داربست ریوی دارای سیستم عروقی سالم و با قابلیت انتشار را در ریه یک جونده تولید کرده اند. در این مطالعه رویکردی استفاده شده است که به موجب آن محققین اپی تلیوم ریوی را برداشته ولی عملکرد و زیستایی شبکه عروقی و ماتریکس ریوی را حفظ کردند. با استفاده از این روش نه تنها سیستم عروقی و ماتریکس بلکه انواع سلول های پشتیبان مانند فیبروبلاست ها، میوسیت ها، کندروسیت ها و پری سیت ها نیز حفظ شد. به دنبال تزریق ریوی در ریه یک جونده، محققین ریه ها را تهویه کرده و آن ها را با یک سیستم پرفیوژن ریوی ex vivo یا EVLP پرفیوژ کردند. یک محلول دترژنت درون این ریه ها پرفیوژ شد تا سلول های اپی تلیالی را بردارد و به دنبال آن یک محلول حاوی الکترولیت به درون ریه  تزریق می شود. داربست ریوی باقی مانده ساختار منشعب و عروقی اش را حفظ کرد و چسبندگی و رشد سلول های ریوی مشتق از سلول های بنیادی و سلول های ریوی را در یک بیورآکتور پشتیبانی کرد. محققین تولید این داربست های سلول زدایی شده را گامی مهم به سمت زیست مهندسی شده ریوی می دانند.

پایان مطلب/