به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه محققین نمونه های DNA افراد غیر خویشاوندی که ناقل ویروس تب خال انسانی6 با HHV-6 بودند(اغلب از بریتانیا و تعدادی هم از ژاپن، چین، پاکستان و برخی نقاط دیگر اروپا) جمع آوری کردند و دریافتند که ژنوم های HHV-6 وراثتی در آن ها بسیار با یکدیگر مشابه است و روی کروموزوم های مشابهی از افرادی قرار گرفته است که قرابت و خویشاوندی نیز ندارند. این نشان نداد که ژنوم های HHV-6 که توالی یابی شد، از شمار اندکی از اجداد انسانی به ارث رسیده اند که چندین هزار سال پیش زندگی می کرده اند. در ادامه مشخص شد که اغلب ژنوم های HHV-6 به ارث رسیده سالم بوده و بنابراین قادرند به عنوان ویروس مجددا فعال شوند. این مطالعه می تواند اطلاعات جالبی در مورد ویروسی ارائه دهد که 1 تا 2 درصد جمعیت بریتانیا ناقل آن هستند.

آلودگی اولیه HHV-6 معمولا در مراحل اولیه کودکی رخ می دهد. سپس مانند اغلب ویروس های تب خال، HHV-6 به مرحله ای از خفتگی وارد می شود و در شمار اندکی از سلول ها برای تمام عمر باقی می ماند. فعال شدن مجدد HHV-6 می تواند عواقب شدیدی داشته باشد و اغلب در بیمارانی رخ می دهد که سیستم ایمنی شان مختل شده باشد؛ مانند بیمارانی که متحمل شیمی درمانی یا پیوند سلول های بنیادی خون ساز بویژه سلول های بنیادی مشتق از خون بند ناف شان شده باشند. ژنوم HHV-6 به ارث رسیده بزرگ بوده و حاوی حداقل 86 ژن ویروسی است که در ناحیه تلومر کروموزوم ها قرار دارند. حضور ژنوم HHV-6 می تواند هملکرد تلومرها را مختل کند و این امر هم می تواند به نوبه خود روی بیان ژن های مجاورش اثر بگذارد.

پایان مطلب/