به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مری بارت(Barrett's esophagus)، برخی از بافت های مری با بافتی شبیه روده جایگزین می شوند و منجر به سوزش سر دل و مشکل در بلع می شوند. بسیاری از موارد این بیماری از بیماری رفلاکس معدی مروی(GERD) منشا می گیرند که یک حالت مزمن از بازگشت اسید معده به بخش پایینی مری است. درصد اندکی از افرادی که به مری بارت مبتلا هستند به آدنوکارسینومای مروی مبتلا می شوند.

ظرف چهار دهه گذشته وقوع آدنوکارسینومای مروی بیش از 800 درصد افزایش یافته است. با این حال، پیشرفت اندکی در غربالگری و درمان این بیماری صورت گرفته است. این سرطان اگر دیر تشخیص داده شود، فرد بیش از یک سال دوام نخواهد آورد. اما محققین در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا بر مبنای انواع سلول های مختلف، دست کم پنج مدل را برای مری بارت ارائه کرده اند اما هیچ کدام از این مدل ها ویژگی های کلی این شرایط را تداعی نمی کنند. به همین منظور آن ها مدل موشی از مری بارت را با استفاده از مهندسی ژنتیک تولید کردند و تغییرات بافت متصل کننده مری به معده را مورد ارزیابی قرار دادند. همه سلول های موجود در این بخش به صورت مشابه باقی ماندند اما ناحیه پیش از این ناشناخته ای شناسایی شده که دارای جمعیتی از سلول های پیش ساز قاعده ای منحصربفرد بود. این سلول های پیش ساز اخلاف اولیه سلول های بنیادی هستند که می توانند به یکی یا تعداد بیشتری از سلول های خاص تبدیل شوند. در ادامه آن ها از تکنیک ردیابی رده ای برای تعیین این که آیا این سلول های پیش ساز قاعده ای منحصربفرد تگ شده با پروتئین فلورسنس می توانند به مری بارت تبدیل شوند یا خیر استفاده کردند. در تست ها چندین مدل موشی برای نشان دادن این که رفلاکس اسیدهای صفراوی یا تغییرات ژنتیکی منجر به افزایش این سلول ها و ایجاد مری بارت می شوند، استفاده شد. مشاهدات مشابهی نیز در ارگانوئیدهای مشتق از سلول های پیش ساز قاعده جداسازی شده از محل اتصال مری و معده در موش و انسان، مشاهده شد. گام بعد ایجاد درمان هایی است که این سلول ها یا مسیر های پیام رسان این سلول ها را هدف قرار دهند.

پایان مطلب/