به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پیوند سلول های بنیادی خونی که قادر به تمایز به همه انواع سلول های خونی هستند می تواند درمانی برای سرطان های خطرناک خونی مانند لوکمیا و لنفوما باشد. اما این درمان همیشه هم مناسب نیست و در مواردی مانند خون بند ناف اهدایی، سلول ها عازم مغز استخوان نمی شوند و تنها به تولید سیستم خون ساز نمی پردازند.

محققین دانشگاه تورنتو دریافته اند زمانی که این سلول ها پیوند می شوند، برخی از سلول های تمایز یافته تمایل به خود تخریبی دارند و فاکتور TNF-a‌را تولید می کنند. این فاکتور، پروتئینی است که سلول های ایمنی علیه عفونت ترشح می کنند اما گاهی تولید بیش از حد آن موجب کشتن سلول های سالم می شود.

در این مطالعه آن ها به ارزیابی این امر پرداخته اند که آیا داروهای فعلی و موجود در بازار که TNF-a‌ را بلوک می کنند می توانند به سلول های بنیادی خون انسانی برای زنده ماندن در میزبان کمک کنند یا خیر. آن ها از etanercept استفاده کردند که آنتی بادی است که به TNF-a‌ متصل می شود و آن را غیر فعال می کند. از این آنتی بادی برای درمان آرتریت، پسوریازیس و اسپوندیلیت آنکیلوزان استفاده می شود.

در مطالعات موشی صورت گرفته، بعد از دو هفته، محققین مشاهده کردند که موش های تیمار شده با etanercept در مقایسه با موش های تیمار نشده، تعداد سلول های بنیادی خونی بیشتری در مغز استخوان شان دارند و تنوع مجموعه های سلولی خونی شان نیز بیشتر است. استفاده از etanercept می تواند یکی از بزرگ ترین چالش های موجود در پیوند سلول های بنیادی خونی باشد: بسیاری از خون های بند ناف اهدایی، به اندازه ای بزرگ نیستند که توده ای خاص از سلول ها را برای تولید سلول های میزبان را تولید کنند. استفاده از etanercept می تواند نرخ بقای سلول های بنیادی خونی را در انسان ها افزایش دهد و می تواند پیوند سلول های بنیادی را شدنی تر بکند. در واقع استفاده از etanercept و سایر بلوک کننده های TNF-a‌ می تواند نتایج پیوند را برای بیمارانی که متحمل پیوند سلول های بنیادی خونی می شوند، بهبود ببخشد.

پایان مطلب/