به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، اپاندیموما سومین سرطان شایع در کودکان است که درمان هدفمندی برای آن وجود ندارد. حتی بعد از جراحی و پرتو درمانی نیز، تومورهای تهاجمی مجددا بر می گردند. دکتر استفان ماک و همکارانش در کالج لیلور چارچوبی را برای کشف اهدافی در اپاندیموما و سایر سرطان هایی که عامل ژنتیکی ایجاد آن ها مشخص نیست، ارائه کرده اند که می تواند منجر به استراتژی های درمانی جدید برای این سرطان ها شود. توالی های ژنومی معمول نشان داده اند که این تومورها نسبتا خاموش هستند که بدین معنی است موتاسیون ها در DNA آن ها بسیار اندک است. با این حال، دکتر ماک و همکارانش تغییراتی را در روش تاخوردن  و بسته بندی شدن DNA و این که آن ها چگونه تنظیم می شوند، کشف کرده اند. آن ها مارکرهای اپی ژنتیکی دخیل در این فرایند در تومور اپاندیمومایی را ارزیابی کرده و ژن هایی که در تکوین این تومور بسیار فعال هستند شناسایی کردند. این رویکرد می تواند ابزاری مکمل برای توالی یابی های ژنومی برای شناسایی اهداف بالقوه باشد و می تواند در تکوین درمان های دارویی برای این قبیل سرطان ها موثر باشد.

متاسفانه بسیاری از جراحان مغز و اعصاب، به دلیل ناراحت کننده بودن راغب به جراحی کودکان مبتلا به اپاندیموما نیستند و شیمی درمانی هم برای آن ها موثر نیست. شناسایی اهداف دارویی بوسیله مطالعاتی از این دست می تواند منجر به شیمی درمانی موثر برای این کودکان شود.

پایان مطلب/